In Oosterwierum was vanaf mei 1944 de LO-centrale van LO-rayon 102 gehuisvest. Dat was een plek voor hulp aan onderduikers in zo’ n 40 dorpen en een groot aantal buurtschappen in vier gemeenten tussen Sneek, Bolsward, Franeker en Leeuwarden. In het dorp zelf zat een groot aantal onderduikers, waaronder belangrijke verzetsmannen, Joden en Joodse kinderen. Tom, een jonge slager uit Leeuwarden, leidde het rayon en werkte samen met Otto, de vrachtwagenchauffeur van de timmerfabriek in het dorp,...

Op jonge leeftijd werd Edwin Stolp geconfronteerd met niet te herleiden klachten van geestelijke overbelasting en stemmingswisselingen. Het duurde lang voordat dejuiste diagnose was gesteld: hij bleek aan de ziekte van Huntington te lijden, een zeldzame erfelijke ziekte die bepaalde delen van de hersenen aantast. Toen vielen de puzzelstukjes op hun plaats. Hij had zijn moeder zien veranderen: ze ontwikkelde een onverklaarbaar vijandig gedrag en werd onvoorspelbaar in de omgang. In een latere ...

Toen ik klein was, leerde ik van mijn omgeving dat er dingen aan mij mankeerden, mijn schaduw kon ik toen nog niet herkennen als een deel van mezelf. Maar wat vanbinnen wordt ontkend, ook al is het onbewust, komt uiteindelijk toch van buitenaf wel naar je toe. Leeftijd maakt daarin niet uit, het krijgt alleen wel steeds meer vorm door de jaren heen.

De hoofdpersoon van dit boek wordt in haar werk gewaardeerd omdat ze gevoel en verstand lijkt te kunnen scheiden. Voor haarzelf is leven vanuit ha...

Van alle keren dat ik iets moest loslaten in mijn leven was het loslaten van Margo de moeilijkste keer. Het was ook anders dan toen mijn geliefde Nettie uit mijn leven werd gerukt. Ik was toen veertig en stond midden in de maatschappij, op het hoogtepunt van mijn carrière, wat later bleek. De kinderen en mijn baan eisten alle aandacht op. Ik nam geen ruimte om dat verlies te ervaren, waardoor het jarenlang telkens kon terugkeren.

André Dierick werd in zijn leven meerdere keren geconfronteer...

In Erfenis van een psychopaat - mijn lichaam wist het nog vertelt de schrijfster over haar aangrijpende ervaringen binnen de rooms-katholieke Kerk en de kleuterschool in Roermond.

Op 4-jarige leeftijd werd zij slachtoffer van seksueel en machtsmisbruik door een priester en door de nonnen die de scepter zwaaiden. Deze traumatische ervaringen had zij verdrongen, omdat dit voor haar de enige mogelijkheid was om te overleven.

Dit boek beschrijft de moeizame en langdurige zoektocht naar haar ver...

Als de grootste gebouwen, opgebouwd uit miljoenen stenen, bestaan de grootste geschiedenissen uit miljoenen verhalen. Dit is één zo\'n verhaal. Een verhaal als vele, maar toch verschillend. Een verhaal over jeugd en ouderdom, over avontuur en armoede, over Amerikanen en Duitsers, onderduikers en NSB\'ers. Meer dan een verhaal over mijzelf, is het een verhaal over de mensen die ik ontmoet heb en de gebeurtenissen waar ik me middenin bevond. Het is een vertelling over de stroom der geschieden...

‘Mevrouw, het is niet goed met u. Uit de biopt is gebleken dat er sprake is van een kwaadaardige tumor aan de linkerzijde van uw tong. U moet zo snel mogelijk contact opnemen met het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis.’ Aldus de kaakchirurg die ik had bezocht omdat ik een verdikking aan de onderkant van mijn tong voelde. Zo begon een periode van vijftien jaar, waarin aanvankelijk de kanker succesvol werd bestreden met operaties, chemotherapie en bestraling. Later werden veel operatieve ing...

Het begin van een nieuwe dag zoals zoveel andere dagen in het leven van Petra. Ze weet niet dat er nog maar een paar van dit soort dagen over zijn. Aan haar leventje in het blauwe huisje onder de zon komt een eind. Samen met papa gaat ze naar de andere kant van de wereld en daar begint voor haar de toekomst. In een ander land, waar maar weinig blauwe huizen en blauwe luchten zijn.

Kom Horen is een stukje hedendaagse geschiedenis vol emoties. Een klein, temperamentvol meisje geniet van he...

Een kijkje in het hoofd van iemand met NAH.

In deze vierde aangepaste en uitgebreide druk schrijft Frank Willem over zijn eerste jaren met Niet Aangeboren Hersenletsel (na een motorongeluk). Het verhaal is confronterend, maar wel met humor geschreven en het leest makkelijk.

Hoewel de wereld er weinig van merkt, staat zijn leven na het ongeval op de kop en hij kan daar maar moeilijk mee omgaan. Van een energievolle veertiger die vol in het leven staat, verandert Frank Willem voor zijn gevoel in ...

Op een doordeweekse dag komt een vreemde kat onze straat in lopen. Hij ziet er uit als een zwerver. Vuil, mager en gehavend. Ach, hij heeft ook geen staart meer. Schichtig kijkt hij om zich heen en is op zoek naar wat te eten.

Wanneer hij mij in het oog krijgt, schiet hij weg. Ik ga wat eten voor hem halen en zet het bakje met eten neer, waar ik hem voor het laatst heb gezien.

Dit is het begin van de vele ontmoetingen die nog zullen volgen.

Hier begint het verhaal van.... Heinz!