In deze zwartgallige bundel korte verhalen en gedichten, rekent de auteur op scherpe wijze af met de gevestigde orde. Vooral de elite moet het ontgelden, maar ook collectieve denkwijzen ontkomen niet aan de scherpe pen van de auteur.

Eric W. Ockeloen schreef onlangs nog een wetenschappelijk filosofisch boek ("Geluk kun je leren") en komt binnenkort met een kinderboekje over de avonturen van elfje Enya. Deze veelzijdige auteur en filosoof kneed woorden tot een gevoel dat voor velen herkenbaar...

Omdat ik niet kan groeien

een huis is me te klein

vlucht mijn grote verbeelding

naar daar waar monsters zijn

In buizen gangen kieren

ik krimp zoveel ik kan

beleef mijn grootste angsten

en word daar sterker van

Ze kunnen me niets doen

geen onrecht en geen pijn

Ik hou zoveel van monsters

omdat ze er niet zijn

Bij jou

Bij jou kan ik alles zeggen

zonder iets uit te leggen

bij jou voel ik me goed

dat geef mij weer moed

bij jou kan ik terecht met problemen

die jij weer van mij kan wegnemen

bij jou krijg ik liefde en trouw

van al deze dingen is het dat ik zoveel van je hou

Hallo daar. U kijkt nu naar de achterkant van mijn bundel. Een goed begin.

Het boekje is nu nog dicht. Vandaar dichtbundel. Maak het eens open, lees een gedicht, glimlach, ga naar de kassa en reken af. U zult niet teleurgesteld zijn. De kassa werkt altijd.

Ik ga nu niets over de naam van deze bundel zeggen, want het heeft iets ongepasts om zulke gewichtige informatie op de achterkaft te vermelden. Daar is de voorkant voor.

Even kijken. Welke onzin kan ik nog meer aan u kwijt?

Er staan een x...

Aan de slootkant ergens in de Ooijpolder bij Nijmegen schreef ik mijn eerste gedichten. Niet het landschap was mijn inspiratiebron, het was de rust die het dichten mogelijk maakte.

Het was een begin, later toen ik niet meer in de polder kwam ging ik thuis verder. Na 2003 verzamelde ik mijn gedichten op mijn website Woordbeeldjdb.nl.

‘Ik ben het ik’ is een selectie uit ongeveer 400 gedichten en gedichtjes.

Waarom zou ik opschrijven

...

Motto:

'Ik zoek naar ontregeling die tot inzicht leidt'

Jan van Laar (1936) publiceerde eerder de dichtbundels 'Bloeiende geraniums' (2013) en 'Kleuring krijt' (2015). In 'Ontregeling' (2017) probeert hij zijn gedachten en vragen te vatten in woorden die zowel beeldend als verrassend zijn.

Waarom is rammelend geknuffel zo storend? Hoe geef je stem aan verblindende naaktheid? Kan een verschoten zon in de lucht worden gehouden door een touw? Wanneer laat je een stoel veelzeggend zwijgen? Wat ...

in een plas helder water zie ik haar neerkomen

voordat zij op mysterieuze wijze verdwijnt als een zucht

die in de kromming van ruimte en tijd langs mij schiet

In -In de tijd van het interval- staan drie series gedichten: Daar waar ik woon, Vluchten=weggaan van gevaar, en de titelserie In de tijd van het interval.

-Schrijf eens een gedicht- is de openingszin van het eerste gedicht in de bundel, - ja waarover-

IJda Smits / IJBer (1947)

woont en werkt in Amsterdam

www.ijber.nl

Met dank aan:

Z...

Opnieuw de liefde is het debuut van Denis Vercruysse en bestaat uit 33 gedichten die hij schreef tussen 1997 en 2017. De bundel bezingt als vanouds de liefde, die onvoorspelbare natuurkracht die onze harten omknelt en onze voetstappen vederlicht of juist loodzwaar maakt.

Deze poëzie gaat van de onschuldige roze en begerige bril, in de naïeve baltstaal van een jongeman, langsheen de mijlpalen van verveling, conflict, eenzaamheid, gemis en transformatie.

DENIS VERCRUYSSE (1975) is een dichter...

"Op pauwenkussens zacht" is een gedurfd en ontroerend eerbetoon aan de zo geliefde echtgenoot alsmede een stilistisch en compositorisch topstuk.

Cartens' gedichten zijn gebeden van nu. In navolging van Wallace Stevens weet de rouwende dichter dat het aan de poëzie is om een alternatief te bieden voor een religie zonder nog bestaande God, wiens afwezigheid immers niets verandert aan de menselijke behoefte aan geloof en hoop.

Het leven schrijft zich niet in evenwijdige lijnen uit.

Zelfs onze schaduw kruipt soms tegen de muren op.

En lichten wij hem bij, verduisteren wij zijn volgzaamheid.

Hoe verzoenen wij voorzijde met achterkant

als ook een tweeloop gelijktijdig vuurt

en de banen wel hun doel, maar nooit elkaar raken,

zonder tweelingstrijd?

In hoeverre zijn we baas over ons eigen handelen? Hoe blijven we trouw aan onszelf? Wanneer of waarom verloochenen we ons karakter? Welk deel van onze denkpatronen kregen we ...