‘Begin begon begonnen, is het zo simpel? / Verzin verzon verzonnen, zo simpel is het’. Met deze lichte noot begint Frans Kuipers zijn nieuwe bundel waarin hij speels reflecteert op ouder worden zonder daar somber over te zijn. Want met de tijd komt aandacht; tijd om de sprinkhanenbijbel te lezen en het gemaaide gras van een boerenzwaluwendag te ruiken. Zijn conclusie is dat niets af is. De natuur houdt hem staande; zij houdt hem gaande. Vrij van existentieel getob wordt de lezer meegenome...

Kurt De Boodt verkocht zijn huis in de stad en ging in de Waalse heuvels wonen. Hij schafte hij een hond en een kleine kudde schapen aan en hoewel hij wist dat hij en zijn gezin altijd buitenstaanders zouden blijven, wijdde hij zich met overgave aan het buitenleven. En dat blijkt verre van vredig. De dood komt al snel om de hoek kijken. Hoezeer de dichter ook probeert om zich één te voelen met het land, zijn blik blijft gevormd en misvormd door twee millennia kunst, letteren en populaire cu...

De dichtbundels van Willem Jan Otten vormen een levensgang in gedichten; in elk van zijn bundels leest de lezer mee met een leven. Elk gedicht is dan ook een poging te ontdekken waar de dichter staat, wat het betekent om in het volgende levenstijdperk terecht te komen, en in het reine met het moment. Ook in Septemberzee is dat weer het geval: nadat de dichter door een plompverloren kwaal de indruk had gekregen dat hem minder leven was vergund dan voorheen, resulteerde dat vreemd genoeg in de ...

Waartoe zijn wij op aarde? Voor generaties was dat een prangende vraag die vooral ingevuld werd door wetten van religie. De wens om God te dienen is inmiddels wat op de achtergrond geraakt, maar het verlangen naar geluk is onverminderd gebleven. We zijn uit op geluk, of minstens: gelukkig zijn, soms, even. Dat is moeilijk genoeg. En voor iedereen anders.

De dichter Amichai vroeg zich af waarom we zoveel woorden hebben om onze pijn te beschrijven. Waarom beschrijven we niet met dezelfde preci...

De fascinatie van Hester Knibbe voor oude culturen komt ook in haar nieuwe bundel Binnen in de aarde is een berg weer onmiskenbaar tot uiting. Dit keer neemt ze niet de klassieke oudheid als uitgangspunt, maar een boek uit het oude China: de I Tjing, ofwel Boek der Veranderingen. Aan de hand van vierenzestig hexagrammen wordt daarin verteld hoe je onder bepaalde omstandigheden het beste kunt handelen of je gedragen. Knibbe gebruikt de titels van de hexagrammen voor haar gedichten en plaatst z...

‘De beste typering van Glücks poëzie is dat “alles wat ze aanraakt, verandert in muziek en legende”. Inderdaad, Glück hoort bij die club van dichters van wie het werk uit zichzelf zingt, waar de nadrukken liggen waar zij ze heeft bedacht en een verhaal te vertellen heeft: van compassie, verwondering, afkeer, en soms ook van lyrische woede.’ – Philip Huff in De Groene Amsterdammer

Glück noemde Averno (2006) naar een klein kratermeer in Zuid-Italië, dat de Romeinen beschouwden al...

Bij het grote publiek is Drs. P vooral bekend van liedjes als De Veerpont en Knolraap en Lof, Schorseneren en Prei. Hoe productief hij ook naast zijn openbare carrière was, werd pas duidelijk na zijn overlijden toen in zijn nalatenschap een verras­sende ontdekking werd gedaan: Drs. P bleek zo’n dertig jaar lang minstens eenmaal per week een berijmde ansichtkaart naar zijn vrouw Mieke te hebben gestuurd. De honderden kaarten en verzen hebben één ding met elkaar gemeen: ze gaan allemaal o...

‘Zoals cijfers die elkaar ritmisch volgen,

uit noodzaak, moet ik schrijven. Ik schrijf

voor de levenden, in een taal gericht tot

de achterste rijen.’

Zo luidt het motto van Lisette Lombés recentste dichtbundel. De toon is gezet, Lombé is laaiend. Van woede, op elke vorm van discriminatie vanwege huidskleur, religie, geslacht of geaardheid, sociale klasse… Maar ook laaiend van enthousiasme, voor het schrijven, de natuur, de verbondenheid met haar ‘zussen’ en met allen die het goed...

‘Voor een oeuvre dat de dauwdruppel vangt en de kosmos spiegelt.’ Met deze motivatie kende de Zweedse academie in 1974 aan Harry Martinson de Nobelprijs voor literatuur toe. De dauwdruppel staat symbool voor de microkosmos versus de verslindende oneindigheid van het heelal in de dichtcyclus Aniara: Een epos over de mens in tijd en ruimte (1956).

Aniara, nu in vertaling uitgegeven door Wilde aardbeien, is een klassieker die aan actualiteit niets heeft ingeboet. De titel verwijst naar een ...