Een veel gebruikte indeling van dementie in vier fasen luidt: de bedreigde ik, de verdwaalde ik, de verborgen ik en de verzonken ik. Die laatste creëert de meeste onrust omdát het nu eenmaal de laatste is én omdat het wordt gekenmerkt door toenemende onbereikbaarheid. Bij de auteur van deze bundel – liefste naaste van iemand die aan Alzheimer lijdt – is die onrust bijna dagelijks voelbaar, want dat ‘verzonkene’ nadert en nadert.

Je zou daarom vermoeden dat 'Voordat je te ver weg' ...

Op jonge leeftijd een naaste verliezen. Het overkwam Martijn op 24 oktober 2020. In die nacht kwam zijn dierbare broer Jeroen (28) om het leven ten gevolge van een misdrijf. Tijdens zijn dienst als politieagent overleed hij door een aanrijding. Een ongeval dat ingrijpende gevolgen kende…

Welke impact heeft verlies? Welke gedachten bieden houvast? Hoe kijkt iemand na de dood terug op zijn leven? En eveneens vooruit naar de volledig veranderde toekomst? Hoe ervaart een nabestaande de rech...

De dichter heeft zich diep in de Franse provincie teruggetrokken, waar hij nog ruimte, stilte en schone lucht vindt. De gedichten van ‘Wachten op de volgende zomer’ vormen een verhaal over zijn belevenissen in zijn Franse habitat. De belangrijkste getuige van zijn geïsoleerde bestaan is de berg waarop hij uitkijkt. Maar de dichter blikt ook terug op de drukke, overspannen wereld die hij achter zich heeft gelaten.

Harmen Malderik laat zich in zijn literaire werk vooral inspireren door zij...

‘Wat komt de tijd toch doen als de ochtend mij al zo gelukkig maakt.’ Het zijn de wind, de klei, het leven en de horizon van het wad en het Groninger land die dit gevoel van geluk prikkelen. In de dichtbundel Altijd wad neemt Martijn Doorn je mee in een rijkdom van openheid. Een wereld die je dwingt ook jezelf een beetje meer te openen.

Ieder gedicht raakt een diepe verbondenheid met de weidsheid. Dat is de basis die je voelt in deze bundel. Verwonder je over het Hoogeland, de Dollard, Sc...