In het Literatuurmuseum liggen maar liefst twee miljoen brieven die door schrijvers zijn verzonden, van kattebelletjes en poëticale verhandelingen tot romantische faxen en postkaarten met gedichten in wording. De briefroman was ooit een revolutionaire uitvinding en menig Privé-domein gaf ons een soms verhelderend, soms ontnuchterend inkijkje in het leven van een auteur. De brief is altijd een belangrijk onderdeel van de literatuur geweest, zowel binnen als buiten het boek. in De Revisor #43...

Complottheorieën zijn overal, en in vele soorten en maten: van een uit de kluiten gewassen roddel tot een intergalactisch kennisnetwerk. Ze kringelen rond in de donkerste hoekjes van het internet en sijpelen af en toe de mainstream in. Onder deze complotten schuilt af en toe een geloofwaardig element dat op reële twijfel is gestoeld, maar is aangelengd met groteske symboliek, vergezochte analyses en door achterdocht gevoede verbeelding. In een tijd waarin we het steeds minder eens lijken te...

Parelduiker 2024/1

Reinjan Mulder beschrijft de Amsterdamse jaren van de Duitse exilschrijfster Grete Weil: haar pijnlijke ervaringen als fotograaf in de Beethovenstraat, en haar onderduik in de stad. Nu de Hollandse Schouwburg, waar zij bij de Joodse Raad werkte, weer als gedenkplaats zijn deuren opent, vraagt Mulder zich af: hoe heeft Grete Weil zich twaalf jaar lang in Amsterdam staande gehouden?

Jan Paul Hinrichs sprak tijdens een verblijf in het schrijvershuis in Sofia een groot aan...

Hoe zacht is de overreding van de woestijn die haar fijne rekeningen voor je uitrolt. Wat zoek je in deze woestijn, zei de stem in de woestijn waar niets te horen is. Waarom ben ik zo verlaten. Waarom is de Rode Zee zo vol haaien, vol met de wreedste dieren? En de stem antwoordt niet, want het is stil in de woestijn. Iemand heeft zich deze woestijn voorbehouden en die iemand was geen hotelbedrijf en geen oliemaatschappij.

Ingeborg Bachmann, vertaald door Paul Beers (1935-2024)

Dunne enkels en...