* voor de lezers van Rebecca Solnit, Maggie Nelson, Charlotte van den Broeck, Annie Ernaux en Susan Sontag

* een literaire reis naar o.a. het strand van Schiermonnikoog, Scheveningen en Oostende

* winnaar Seume Literaturpreis, finalist Beste Duitse non-fictieboek van het jaar

'Zo ver het oog reikt.' De uitdrukking moet haast wel zijn ontstaan op een Noordzeestrand - misschien wel op Schiermonnikoog - zo wit, breed en leeg ligt het daar, een magisch, soms griezelig niemandsland waar land en zee i...

Greta Thunberg en de Dalai Lama in gesprek over de toekomst van onze planeet.

Een wake-upcall, zo kunnen we Greta Thunbergs toespraak tijdens de VN-Klimaattop wel noemen. Haar inmiddels beroemde woorden ‘How dare you?’ gingen de hele wereld over en bereikten ook de Dalai Lama. Enorm onder de indruk van haar bezielende betoog besloot hij Greta een brief te schrijven, die leidde tot een intiem en inspirerend gesprek tussen de twee – en tot dit boek.

In Een toekomst om van te hou...

Sinds 2015 wonen dichters de uitvaart bij van mensen die in Leuven eenzaam worden begraven of uitgestrooid. Ze schrijven een persoonlijk gedicht voor de gestorvene en dragen dat voor op de begraafplaats bij de kist of de urne. Zo is er toch iemand aanwezig wanneer de overledene zijn laatste rustplaats krijgt.

Als coördinator van De Eenzame Uitvaart in Leuven ging Peter Mangel Schots al dertig keer op zoek naar het verhaal achter die overleden mannen en vrouwen. Hij reconstrueerde in de mate ...

Het Nederland van nu is gevormd door ons koloniale verleden: van alledaagse dingen als de koffie die we drinken en de suiker die we erin doen, tot de eigen familiegeschiedenis of die van de mensen om ons heen. Lang is over dat koloniale verleden eenzijdig verteld, maar de laatste jaren hebben activisten, wetenschappers, musea en journalisten steeds vaker de schijnwerper gericht op verhalen en mensen die onderbelicht bleven. Nieuwsgierig naar die verhalen nodigde 'de Volkskrant' elf experts ui...

Omdat de mens zelf niet wezenlijk verandert, kan en zal de geschiedenis zich telkens blijven herhalen; hetzelfde als altijd, maar anders. Mens worden is een kunst, het nieuwe boek van Nexus-directeur Rob Riemen, is een pleidooi voor humanisme – in de hoop dat wij eindelijk zullen leren van onze geschiedenis. Onze identiteit zou de belichaming moeten zijn van waarden die aan alle mensen toebehoren en die de eenheid van de mensheid bewaren: onze mogelijkheid om in waarheid te leven, recht te ...

Logboek Slauerhoff laat de schrijver-scheepsarts en wereldreiziger J. Slauerhoff (1898-1936) aan het woord in diens eigen, meest intieme woorden: de tobbende poète maudit, de avontuurlijke reiziger, de geestige observator. Met alle dagboeken en reisreportages, aangevuld met fragmenten uit zijn reisbrieven en gelardeerd met talrijke, ook door hemzelf gemaakte foto’s en documenten uit zijn leven, markeert Logboek Slauerhoff het pad over de wereld van de schrijver van Het leven op aarde, Schu...

Als Hadassah de Boer zes jaar oud is komt Trix, de nieuwe vrouw van haar vader Guus, zonder aankondiging haar leven binnenvallen. De invloed van de eigenzinnige Trix op het samengestelde gezin is groot en Hadassah wordt al snel verscheurd tussen de liefde voor haar vader en de afkeer van zijn vrouw. Bijna een leven lang probeert ze afstand te houden van Trix en haar verpletterende karakter, maar wanneer de dementie toeslaat – eerst bij Trix, daarna ook bij Guus – verschuiven de verhoudingen.

In De vrouw van mijn vader beschrijft Hadassah met humor en mededogen de ontwikkeling van de verwarring. Na de uithuisplaatsing van Guus en Trix bewondert ze de liefdevolle omgang tussen patiënten en verzorgers. En wanneer Guus overlijdt komen de achterblijvers – Trix en Hadassah – onverwacht dicht bij elka...

Judith Herzberg heeft altijd wel geweten dat Jo, die het gezin Herzberg kwam versterken toen Judith klein was, belangrijk voor haar was. ze was als kind meestal te vinden in de nabijheid van Jo, voelde zich er veilig en op haar gemak.

Maar hoe belangrijk, dat werd haar pas echt duidelijk toen ze over Jo begon te schrijven in de afgelopen jaren.

Slordige dagboekaantekeningen leidden tot het voor Herzberg zelf verrassende inzicht dat Jo nog steeds in haar dagelijkse handelingen en ook in haar w...

Ooit zwom de ansjovis door de Nederlandse wateren. Vissers waren er dol op, het was het vet op de botten. Maar na de komst van de Afsluitdijk - de Zuiderzee werd het IJsselmeer - zie je nauwelijks ansjovis meer in Nederland. Wel in de rest van Europa. In zo'n beetje ieder vissersdorp in Italië, Spanje, Frankrijk of Griekenland viert men een ansjovisfeest. In het Spaanse Málaga begraaft men symbolisch een ansjovis bij het slot van het carnaval. In Cantabrië is er een officieel ansjoviscafé...