De schrijver Spaubeek (1966-*) heeft fysische geografie gestudeerd aan de Universiteit van Utrecht. Dit boek is deel drie van een trilogie die hij schreef over zijn geboortedorp Spaubeek. Getracht is om tot een integrale visie te komen van de verschillende publicaties over het Geleenbeekdal in Spaubeek. Het boek behandelt afwisselend de kastelen, de kerken en de molens van Spaubeek en omgeving. Dit werk maakt de trilogie compleet: het eerste boek beschreef in zijn algemeenheid Spaubeek en zij...

Spaubeek gaat mee in de vaart der volkeren. Het wordt bijna een agglomeratie van Geleen. Niet alleen via de bebouwing maar ook de mensen uit Geleen die zich veelal doen vestigen. De Oud-Spaubekenaren verdwijnen langzaam uit het tijdsbeeld. De ziel is uit het dorp verdwenen. Het cultuurlandschap is bedorven door de Herinrichting Centraal plateau. Vele landschapselementen zijn verdwenen of staan onder druk. Er zijn louter nog grote kavels die door een sporadische boer worden onderhouden of bewe...

Legendarisch is het verhaal van Mevis (Barthelomeus) Offermans, die tijdens de territie (bang making) van de tortuur alle bendeleden verklikte. Offermans: ‘Kort voor middernacht tussen 4 en 5 april 1750 klonk in het Stammenderbos bij kasteel Terborgh, een geluid dat de dapperste de haren te berge kon doen rijzen: er werd op een fluit een bekend wijsje gespeeld. Het diepe, donkere bos kwam tot leven. Vage schimmen kwamen uit alle richtingen op het geluid af dat vanuit de ‘Vossekoel’ klon...

De schrijver (1966-*) heeft geografie gestudeerd aan de Universiteit van Utrecht. Hij werpt zich op in dit boek als taalgeograaf. Zo beschrijft hij in detail de verfransing van het Land van Herve en blijft hij stilstaan bij de plaatsen waar nog wel Diets of platdiets te vinden is. Zoals bijvoorbeeld de platdietse streek, de Ostkantons en het stadje Aubel.

Aan de hand van voorbeelden schets hij het verhaal van de verfransing van dit gebied die zich in niet meer dan een mensenleven voltrekt. To...

De meeste Zuid-Limburgers hebben, in vroegere jaren, in kleine, gesloten boerengemeenschappen geleefd. Hun hoeves, boerderijen en vakwerkhuisjes lagen verspreid in het zicht van de kerk. Menigeen werd er gedoopt, getrouwd en begraven voor hetzelfde altaar. Vaak stond er aan de rand van het dorp een kasteel of een herenboerderij. De keuterboeren bewerkten hun eigen lapje grond, pachten een paar hectaren van de grootgrondbezitter of werkten als dagloner op het land van de edelman. Bijna elk dor...