Mijn naam is Don Koolen en ik ben 56 jaar tijdens het schrijven van deze autobiografie. De eerste 5 jaar van mijn leven liggen me niet meer zo vers in het geheugen, maar de 51 daaropvolgende des te meer. Een leven vol kommer en kwel, afzien, angsten, lichamelijke gebreken doordat ik daarbij ook nog eens hypochonder werd. Kortom 51 jaar leed. Aan de hand van mijn levensgeschiedenis probeer ik op een luchtige manier de lezer kennis te laten maken met mijn problematiek. Misschien heeft zij of hi...

“Wat is toch zijn probleem?” “Waarom kan hij niet gewoon een normaal leven lijden in de moderne maatschappij?”

Als ik deze vragen met dit boek niet beantwoord, zal ik ze nooit kunnen beantwoorden. Dit is mijn verhaal. Drie jaar na mijn pelgrimstocht deed ik mee aan een televisieprogramma genaamd ‘Utopia’ Iedereen dacht dat mijn boek daarover zou gaan, maar Utopia is maar een klein dingetje vergeleken met het leven wat ik achter de rug heb en wat ik nog ste...

Zijn jongste zusje gaat dood aan kanker; daaromheen rijzen grote vragen over de verhoudingen binnen het ouderlijke gezin. Welke krachten spelen een rol? Felle confrontaties in een West-Vlaams huis moeten helderheid brengen, maar dreigen de familie te laten ontploffen. Wel laat iedereen zich hier in de kaart kijken. Met een nieuwe bril op wil de schrijver daarna langs een groot aantal momenten van zijn leven surfen. Het beeld van zijn moeder is nu danig bijgesteld en genuanceerd. Dat moet voor...

In dit persoonlijke verhaal van de auteur, geeft zij haar visie over de dood. Dat de dood nog steeds iets angstaanjagends is, probeert zij om te buigen naar iets dat daadwerkelijk bij het leven hoort.

Zij verhaalt over de dood van haar vader, moeder, echtgenoot en dierbare hond en de weg er naartoe en trekt de vergelijking over de manier waaróp en wannéér iemand sterft.

Níemand kan zijn dierbaren missen! Nóóit!!

Ondanks dat ze haar dierbaren niet kon missen, ziet ze de dood als een ver...

Er zijn miljarden programma's, kanalen

en sociale-mediapagina's en niet één

ervan is toegewijd om vrouwen

verantwoordelijkheid te leren.

We leven in een generatie waar het

verheerlijken van vrouwen en het

vernederen van mannen als

gelijkheid word beschouwd.

De verhalen in dit boekje willen inzicht geven in de betekenis van het opgroeien in een gezin waarin psychiatrische problematiek heerst. Mijn moeder werd een leven lang geplaagd door ernstige depressies en was niet bewapend met een intellectueel vermogen om haar in staat te stellen om een zelfstandig bestaan te voeren. Mijn vader - weliswaar niet gediagnostiseerd - was in zijn jeugd dusdanig beschadigd dat hij grote moeite had relaties aan te gaan en gedurende zijn leven is hij steeds gedomin...

O ano de 1974 deu início às maiores mudanças políticas a que o país assistia em décadas. Em cerca de vinte meses, registaram-se cinco tentativas de golpe, um dos períodos mais agitados da nossa História.

Por essa altura, e falhadas as intenções de trabalhar com o pai na empresa de família após concluir o curso, esteve desempregado por um ano. À medida que as bases da nova sociedade se iam consolidando, também a sua vida passava por patamares que sempre se ligavam à profissão.

...

Perseverança, tenacidade e constância são sinônimos entre si, mas existem também pessoas, que usam essas virtudes de forma definitiva e sincera...Renato Coutinho é uma dessas pessoas. Um buscador sem pausa e sem pressa. Os descaminhos não conseguiram desviar seu foco , mesmo na principal batalha, de vencer a si mesmo e aos limites dos caminhos originais... , é um testemunho de vida, entre altos enigmas e batalhas emocionais ele conta a sua história de superação. Vencedor dos contor...

Ik ben de 78 jarige Hans Cappon, van kind via broodbezorger, 30 jaar Koninklijke Marine, Horeca ondernemer, visboer, taxichauffeur, nu reeds 32 jaar met pensioen, ervaringsdeskundige op het gebied van alcohol, roken, seks, huwelijk en belasting. Mijn levensverhaal is niet interessant genoeg voor een uitgever, ik ben geen Bekende Nederlander, dus werd het een e-boek, geschreven door mij zelf en dus de volle waarheid, met vriendelijk groet en bedankt voor de belangstelling. Hans Cappon

Ondertussen is het meer dan vijf jaar geleden dat ik na enige omzwervingen opnieuw vreugde en plezier vond in het schrijven. Kort daarop zag mijn blog “Laatst” (http://rikwintein.com) het levenslicht. Voor het vijfde jaar op rij bundel ik deze verhalen op papier, voor zij die daar behoefte aan hebben.

Net als vorige jaren kan ik enkel hopen dat de lezer evenveel plezier beleeft aan het lezen van deze ongein als ik had bij het schrijven ervan.