Kerstin Roland (1961) heeft ruim twee jaar lang het nieuws zowel nationaal als internationaal alsmede de gebeurtenissen omtrent corona,maandelijks bijgehouden.

Pandemisère is een samenvatting nieuwsberichten, gebeurtenissen thuis, gedachten en voorbijkomende hersenspinsels van de afgelopen tijd waarin de

wereld met een pandemie geconfronteerd werd. De gevolgen zijn nog steeds merkbaar en zo ook is het een voldongen feit dat corona nog steeds aanwezig is.

Pandemisère is een onderhoudend, vo...

MIJN VADER IS EENGRUWEL

Mijn stiefvader Dit zeer aangrijpend verhaal over een meisje, Joan, dat op vijfjarige leeftijd, vanwege een ernstige ziekte, haar vader verloor. Ze woonde samen met haar ouders en haar jongere zusje Erica. Vanaf die dag veranderde haar leven volkomen. De geschiedenis in de familie van moeders kant scheen zich te herhalen. De moeder van Joan hertrouwde waarna Joan op zeer jonge leeftijd hard moet werken. Daarnaast wordt Joan slachtoffertje van zware mishandelingen en in...

It is a truth rarely acknowledged that a middle-aged English man, disinterested and diminished by life on the small island, could do worse than run away and marry an Amsterdam drag queen. There is, of course, much more to the story.

A memoir of kept promises, marriage, identity, thwarted ambition, euthanasia, grief and always show tunes in the face of adversity.

‘A memoir to die for.’

Dorothy DeMoore

'Man, ik spring nog liever in de Prinsengracht!' zei mijn oma Clemence van Veggelen, de moeder van mijn moeder, in 1916, toen mijn opa Gerard Verbeek, de vader van mijn vader, haar een aanzoek deed. Ze waren beiden in dat jaar hun echtgenoot verloren. Haar botte afwijzing wordt begrijpelijk als je de foto's van de heren vergelijkt. Mijn oma had een mooie man gehad. Maar oordeelt u zelf. Dat ik er toch ben gekomen, dank ik aan Lies, de dochter van Clemence, en Henk, de zoon van Gerard. Zij ver...

In de boedel van haar overleden moeder vond Barbara de Vos een klein groen agendaatje, de laatste agenda van haar opa Arie. Bladerend in het op het eerste gezicht onbeduidende boekje werd ze verrast door een schat aan namen en feiten, die een stroom aan herinneringen in gang zette. Ruim een halve eeuw na dato was het hoog tijd deze aan de vergetelheid te ontrukken.

Aan de hand van de notities in het keurige handschrift van haar opa laat de auteur aspecten van het leven in Rotterdam voor, tijd...

Een autobiografie waar het gevoel van gevangenschap op verschillende vlakken terugkomt. Toen Teni vier jaar oud was is haar moeder samen met haar en haar broer gevlucht naar Nederland. Na een periode van asielzoekerscentra, uitgeprocedeerd zijn en bij mensen thuis wonen kregen ze een eigen plek in Nederland.

Vanaf dat moment begon de extreme onzekerheid over haar gewicht. Haar hele leven begon in het teken te staan van het ‘te dik zijn’ waardoor ze alleen nog maar kon denken aan een leuk...

Sinds Mariska in Amerika woont, heeft ze iedere maand een email gestuurd naar de familie en kennissen.

Over de dagelijkse dingen in haar leven. Over haar man en kinderen. Maar ook de geschiedenis en gewoontes van Amerika deelde ze met ons. Hoe ze zich kon verbazen over het geweld van de natuur in New Hampshire.

Mariska is na een kort ziekbed overleden.

Door haar manier van schrijven lijkt het net of ze naast je staat te praten.

Zo blijft ze in herinnering altijd dicht bij ons.

Waarom een boek?

Ik zou graag een standbeeld voor mijn vader oprichten, maar alleen mensen die in de maatschappij van grote betekenis zijn geweest is dat gegund. Mijn vader is voor Nederland niet van belang geweest of heeft in de wereld geen werelddaden verricht, maar voor mij wel. Om die herinneringen levend te houden en mee te geven aan onze kinderen schrijf ik dit boek. Nog vaak denk ik over wat mijn vader in mijn situatie zou doen, denken of zeggen.

Achtergrond

Esther van Leeuwen is moed...

Onder invloed van het Zeeuwse licht gingen kunstenaars anders schilderen. Ik ben anders gaan schrijven. Hier. In Zeeland. De zee werpt een ander licht op mijn taal. Woorden. Zinnen. Zuchten. De zee woont in mij. Ik sluit geen woorden uit. Ik omarm. Ik slettenbak. Aan zee. En daarbuiten. Grenzeloos. Geheel de uwe. Ik houd van zee. Overweldigend veel. En van land. De lucht. Hemels. Goed eten. Goed drinken. Elke dag. Naar buiten. Ik kies. Linksaf. Of rechtsaf. Binnendoor. Ik neem je mee. Op de b...

In 2013 stond er een oproep in het Stadsnieuws: Gastgezinnen voor bandjes en kunstenaars gezocht voor groot Kunst- en Cultuurfestival.

JA dat wil ik! Want ik ben nog niet oud. Echt niet. Ach, meerdere avonden in de week naar de kroeg dat gaat niet meer. Laat staan een avondje doorhalen. Dat ik een baan heb met verantwoordelijkheden en een felbegeerde hypotheek wil natuurlijk niet zeggen dat ik geen leuke, hippe dingen kan doen. Gewoon de gezelligheid naar huis halen. Heb immers niet voor nie...