De bundel heeft een motto: OORLOG en VRIJHEID. Het is een opeenstapeling van gedichten. Hoewel een aantal verzen ook als één geheel kunnen worden gelezen.

Toermalijn. De edelsteen is kalmerend en rustgevend. Hij helpt om lichaam, geest en ziel te verbinden tot één geheel. De steen brengt balans en heeft een reinigende en beschermende werking. Op psychisch niveau helpt deze steen om jezelf en anderen te begrijpen, bevordert zelfvertrouwen en vermindert angst en dwangmatigheid. Ook de volgende woorden spraken mij aan bij het lezen over de toermalijn: inspiratie, mededogen, verdraagzaamheid en voorspoed. Deze edelsteen hoort bij de nieuwe stenen...

De bundel heeft twee delen. Geïnspireerd op het erfgoed van mijn vader (zie: www.oorlogsverhalen.com/Jan-Theo Werners), notities uit 1944. Tezamen met het flitsverhaal van mijn vader ontstond er een bundel.

Een jongeman uit onze buurt keek uit het raam. Hij was meteen dood. Getroffen door een granaatscherf. Terug naar mijn eigen verhaal. In nachten niet geslapen, om 5 uur op...aan 't werk. Zenuwslopend. Familie Pijnenburg in de Diepstraat beroofd - 's morgens moffen in de koffiebranderij -schurft - er werd gevochten in de kelder - een granaat midden tussen de bedden - brandend den Bosch - een grote lichtstraal - noodklok, enige uren op straat - toestand in ons eigen huis: dode vissen, tekort aan...

onze vader die in de hemel zijt

uw naam worde geheiligd

uw rijk kome

uw wil geschiede op aarde

zoals in de hemel

geef ons heden ons dagelijks brood

en vergeef ons onze schulden

zoals ook wij vergeven aan onze schuldenaren

en leid ons niet in beproeving

maar verlos ons van het kwade

Ik wist het soms even niet. Dan kan schrijven uitkomst bieden. Mijn vader deed dat ook in de oorlog. Er waren in het verleden meer slachtoffers die met potlood of pen hun ervaringen, maar ook hun emoties hebben vastgelegd. Ik vind dat fascinerend. Gedichten schreef ik al toen ik zes jaar oud was. Bijna zonder onderbreking ben ik dat blijven doen. Helaas is er niets van bewaard gebleven. Mijn huis ligt wel vol mooie bundeltjes van anderen, die ik regelmatig ter hand neem. Te hooi en te gras. H...

Informatie uit betrouwbare bron:

'Veel Brabanders begonnen op of rond Dolle Dinsdag (5 September 1944)

met het bijhouden van een dagboek; in de verwachting

dat ze snel bevrijd zouden worden.' Het is dus niet toevallig

dat mijn vader toen ook begon te noteren!

Bijna tachtig jaar in een stoffige doos. Heftige belevenissen, genoteerd door mijn vader toen het gebeurde. Hier volgt een reactie die mij ontroerde: 'Wat heb je er een mooi verhaal van gemaakt, en wat geweldig dat je een monumentje maakt voor jouw/jullie vader en moeder.

Na enig zoeken en navragen kwam ik dankzij mijn jongste zus het documentje op het spoor. Vervolgens kreeg ik de kopietjes, die mijn oudste zus voor mij verzorgde. Keurig gedrukt, maar bijna onleesbaar. Ik was razend nieuwsgierig naar de inhoud. Ze deed er een briefje bij: 'Papa heeft het op twee notitieblokjes geschreven, en heeft dat later in een schriftje overgeschreven. Eén gedeelte zat nog met een nietje vast, andere velletjes liggen los. Ik ga ze sorteren na kopiëring...'Met potlood ge...

Omdat ik van mening ben dat oorlog van alle tijden is, maar er nooit zou mogen zijn wil ik een klein steentje bijdragen. Galgenhumor zou er nooit mogen zijn, maar soms hebben mensen het nodig om overeind te blijven. Dat geldt voor ziekte, dood en andere gruwelijkheden. Zou dat de functie zijn van hang naar deze humor?