Een man kijkt uit over zee, op een Waddeneiland in het stille seizoen, een plek waar rust en ruimte is voor het moeizame wennen aan een leven na het opgelegde pensioen. Herinneringen komen, aan zijn eenzame jeugd, aan zijn flamboyante vader – directeur van een bioscoop –, aan het afgebrokkelde bestaan als eigenzinnig maker van muziekdocumentaires. En dan schrijft een vrouw hem: is hij de halfbroer naar wie zij al zo lang op zoek is? Wie is die vrouw? Nieuwsgierigheid wint het va...

Armando: ‘Ik heb haast als ik schilder, ik ben altijd ongeduldig. Ik vergelijk het altijd met een krimi, ik wil weten hoe het a? oopt, hoe het eruit ziet wat ik in mijn hoofd heb. Ik kan niet zeggen: ik ga volgende week weer verder.’ Levensvrienden werden zij genoemd, Armando (1929) en Cherry Duyns (1944). Ze hebben elkaar langer dan een halve eeuw gekend. De gesprekken bevatten onvermijdelijk hun beider verhaal, wat hen bond: taal, humor, variété, muziek, beeld, het is terug te vinden...