‘Ik ga op mijn rug liggen in die kleur van Myceens aardewerk, en kijk. Verbeelde vissen die omlaagzwemmen, het raffinement van de tekening, de kleine witte mensen daarnaast zo nederig, gezichtsloos, alsof ze wilden zeggen dat ze er eigenlijk niet waren. Op een andere plaats is hun schaduw rood tegen een rode achtergrond, silhouetten van jagers. Als ik langer kijk zie ik dat de rotswand honderd kleuren heeft, erosie, verwering, schimmel, tijd, alles heeft zich in die steen genesteld en daaro...

Gedreven door nieuwsgierigheid en gewapend met een scherp observatievermogen reist Cees Nooteboom regelmatig naar Noord-Amerika. Natuurlijk ontdekt hij New York: ‘Ik doe de televisie aan en uit, kijk naar duizenden en duizenden verlichte ramen van wolkenkrabbers en voel me, zoals menige Nederlandse zakenman op reis, volmaakt alleen. Hoera, hoera, zou Remco Campert zeggen.’ Met zijn Volkswagenbus zoeft hij over de Interstate van de oostkust naar Autopia Los Angeles. De ervaren reiziger is ...

Het is 1960. Cees Nooteboom reist in een bus door het Marokko van een halve eeuw geleden. Naast hem zit een man in djellaba met een geweer en een kalfskop op schoot. Vijftig jaar later ziet hij vanaf de reling van een Duits schip hoe in de buurt van Madagascar een groep mannen in prauwen tegen een halve storm in roeit om in de buurt van het schip te komen. Tussen die twee data bevindt zich een leven van reizen en schrijven, vaak ver van Europa. Timboektoe, Mauritius, Kaap Agulhas, Ouarzazate,...

‘Een is er, die mij echt ziet die middag, een jonge aalscholver. Ik heb hem uit de verte waargenomen als vlek in de rotswand en ben naar hem toe gezwommen, de laatste meters steeds voorzichtiger, omdat ik er zeker van was dat hij zou opvliegen als ik te dichtbij kwam. Ziet hij me niet, is hij niet bang voor me, wacht hij op zijn ouders, kan hij niet vliegen? Ik weet het niet, maar hij laat mij tot vlak bij zich komen. Wel draait hij zijn kop een onmenselijk aantal graden, zodat hij de hele ...