De wereld kwam niet eerder zo hard binnen in de gedichten van Remco Campert.

Ik zag een jongetje zitten

verwezen op een stoeltje

bedekt met bloed

en asgrauw puinstof

onder een huis weggehaald

met bommen bestookt

door Assads moordenaarstroep

dit gedicht helpt hem niet

maar het is genoteerd

Gevoelig voor de tijdgeest raapt Remco Campert de scherven van de wereld op en smelt ze om tot taal. Hij neemt de poëzie mee naar buiten, waar hij met ‘regels dikbuikig van woorden de oude foxtrot’ dans...

In de vijfenzestig jaar dat Remco Campert publiceert heeft hij aan kracht en vitaliteit niets ingeboet, integendeel. In Licht van mijn leven weet de meester als altijd in weinig woorden vele werelden tegelijk op te roepen. De litho’s zijn van Ysbrant, met wie Remco Campert al lange tijd bevriend is.