Het debat is vergiftigd, de planeet is vergiftigd. De dichter probeert homeopathie door in de toon van dat debat (verongelijkt, woedend, al te zeker van zichzelf) de tegenstellingen op scherp te zetten. Hoe de achterkleinkinderen van de Verlichting zachtjes indutten.

Terwijl het gros lag te zonnen

werd de inzet verhoogd

het kabaal begrepen als betrokkenheid

en de voorruit afgeplakt met roze kranten.

Zoals er abstracte en figuratieve beeldende kunst bestaat, bestaat er ook abstracte en figuratieve poëzie. De gedichten van Jacques Hamelink behoren zeker tot die laatste categorie. Deze bundel, Solituden, songs, bevat, om een Hamelink passende formulering te gebruiken, naturele poëzie: open, aards en tastbaar. Er wordt ongekunsteld geminnekoosd en ouderwets gepedaleerd, in een wereld van ‘etapjes’, ‘treuzelfietsers’, ‘bufferland’ en ‘olmen’ – liefdesgedichten voor het voo...

In de vierde bundel van Martijn den Ouden redekavelen twee entiteiten, Marna en de lezer, over de wijze waarop de schepping moet worden voltrokken. Alle materie ligt nog besloten in een onvoorstelbaar zware doos. Na talloze verwoede pogingen van de barmhartige Marna en de onbetrouwbare lezer om tot een compromis te komen, dreigt de doos uiteen te spatten. ‘dit is het begin / het begin is niet woest / of leeg / het begin is een onvoorstelbaar / zware doos / van onbepaalde afmetingen / waarin...

De dagen bestaat uit heldere gedichten die zijn ontstaan uit alledaagse ervaringen en waarnemingen, vaak in het Midden-Franse landschap waar Willem van Toorn een groot deel van het jaar woont – zoals de zorg voor hout voor de winter, de omgang met eeuwenoud gereedschap, het overtrekken van de kraanvogels. Weer andere gedichten zijn ontstaan uit onontkoombare confrontaties met de dood, zoals de verrassende aanwezigheid van een overleden vader, de herinneringen van Dora Diamant aan Franz Kafk...

In Veldwerk verzamelt Bernke Klein Zandvoort gegevens over haar relatie met de wereld. Ze neemt monsters van de blikken tussen mensen, bekijkt het verleden in vitrines en dan weer midden op straat, observeert de bedrading van onze lichamen en sociale verbanden, ontleedt de lagen waaruit haar eigen denken is opgebouwd. Steeds is haar vraag: hoe nemen we de wereld waar en welke rol spelen we zelf als actieve makers van die beelden?

Baby’s en biggen, lange lijnen en open ruimtes: deze nieuwe bundel van de voormalig Dichter des Vaderlands bevat big data! Een explosieve verzameling nullen en enen die het verhaal vertelt van pijn en woede, maar in een vorm die chaos verheldert en uitzichten biedt – ‘ik zeg het niet graag, maar de zee is eerlijk’.

Vegters poëzie wikt, weegt en mikt. Persoonlijke gedichten worden geplaatst tegenover een lange tekst over de Europese reis van de Zuid-Afrikaanse Ingrid Jonker. Taal verb...

Het hoofd is een raam vol onversneden gedachten. Ze bewegen tussen ongeloof en boosheid, humor en weemoed. Af en toe valt er een stilzwijgen, dat meteen wordt overstemd. Door de aanblik van het lot bijvoorbeeld. We bezweren het, maar blijven achter met een half vervuld verlangen, een vage notie van vrijheid. Dan rest ons nietsdoen en naar kleuren kijken.

In de zomer van 2020 mocht Tsead Bruinja, als Dichter des Vaderlands, op uitnodiging van de Pompestichting met tbs’ers en hun behandelaars spreken. Dat werden openhartige conversaties over hun jeugd, hun leven in de kliniek en de problemen waar ze tegen aanlopen. Op basis van deze gesprekken schreef Bruinja teksten die hij omschrijft als documentairepoëzie. In springtij komen de mensen die we ter beschikking stellen aan de staat zelf aan het woord, in hun eigen taal. Mensen die een vreseli...