Als mensen om je heen oud worden of wegvallen, begin je noodgedwongen aan de moeizame zoektocht naar aanvaarding. De zee biedt in de gedichten van Peter van Lier daartoe de juiste beelden aan. Bij hem is de zee niet alleen maar een kustlijn met dode dieren. Bij Van Lier weet het kind de zee gevuld 'met allemaal visjes', en ziet een grootmoeder de zandbank bij eb die 'keurig droog' is. "(Af )breken (op)ruimen (in)pakken" biedt de lezer troostend inzicht in het onbevattelijke van het grote verl...

Joost Zwagerman (1963-2015) was romancier, essayist, columnist, maar in de eerste plaats dichter. Verzamelde gedichten omvat al zijn gepubliceerde bundels in één band. Langs de doofpot, De ziekte van jij en Bekentenissen van een pseudomaan benadrukken de vele maskerades en gedaantes van de jonge dichter Zwagerman. Deze bundels fungeerden als poëtisch voorland voor het bejubelde en bekroonde Roeshoofd hemelt. In Voor alles lijkt de levensangst uitzichtloos en wordt de liefde op verkwikkend ...

Als je 12 bent, heb je al een woordenschat van 27 duizend woorden. Op je 80e heb je er waarschijnlijk meer dan 43 duizend. Dichters hebben aan een stuk of 50 genoeg. Ze kunnen met weinig woorden veel zeggen.

Bij Plint hebben we de laatste 40 jaar duizenden gedichten gelezen. De aller-, aller-, allermooisten combineerden we met werk van beeldend kunstenaars of illustratoren. Net als dichters met woorden, drukken kunstenaars zich uit in beelden. Soms zeggen ze precies hetzelfde, soms vullen ze...

Waarom sonnetten? Anne Nederkoorn: ‘Je kunt verschillende waarheden in hetzelfde zien. Bijvoorbeeld als je datzelfde nog eens bekijkt, maar dan met andere ogen. De sonnetvorm helpt daarbij. Die kan een beeld laten kantelen. Waardoor je het ruimer gaat zien.’

Dichtbundels van Anne Nederkoorn (Doetinchem, 1962): Mooie mensen (samen met Jan Rutges, Davidsfonds/infodok – NBLC 1992), 14 sonnetten (Anzicht 2018).

Hoogleraar Nederlands Marc van Oostendorp over 14 sonnetten: ‘Wat een steen...

Tweede druk van de veelbesproken nieuwe bundel van Martijn Benders. De achtste Nederlandstalige dichtbundel van Martijn Benders is een dubbelbundel met twee voorzijden, twee dichtbundels die elkaar in het midden van het boek ontmoeten middels een dubbele spiraalvorm (8), die alleen volledig leesbaar is als je het boek zou vernietigen.

In zowel korte als langere teksten wordt de gedachtenwereld van de auteur op een poëtische en kwetsbare manier vastgelegd. De rode draad in deze bundel is een groeiend bewustzijn van alles wat het leven met zich meebrengt, maar vooral ook de eigen gedachten. Met thema’s als mentale gezondheid en identiteit reflecteren de teksten het brein van iemand die over alles nadenkt. Heel veel. Ondanks de vaak zware gedachten schijnt ook het thema van hoop door: de goede momenten, die de moeilijke we...

We are at our very best whenever we are making our blessed mess

Venus reist door mijn derde huis. Ik heb een puinhoop achtergelaten

voor ik vertrok. Zij trekt een gezicht.

Er zijn mensen die me dingen vertellen over mijn leven die ik zo graag

geloven wil dat ik zelfs aantekeningen maak.

In Wie dit leest is gek aanschouwt de dichter de wereld vanuit haar schuilplek.

Wie zijn we nog als niemand kijkt? Hoelang kunnen we wachten op warme handen die van boven ons naar beneden zullen reiken om ons over de bol te aaien?

Heidi Koren (1975) schreef eerder de poëz...

Een meer dan 300 pagina’s tellend monument van de spannendste dichter van dit moment. Vol wederwaardigheden, onomstootbare conclusies, dwalingen, ontboezemingen, opstandigheidjes en fratsen van Maud Vanhauwaert, die ooit stadsdichter van Antwerpen was en wel vaker de kantjes van de poëzie afloopt.