Slavernij, machtsmisbruik, ongelijkheid, geweld: in Nederland hebben we lang de neiging gehad om deze aspecten van de koloniale geschiedenis te negeren. Het is voor velen moeilijk voor te stellen dat ‘we’ aan de ‘verkeerde kant van de geschiedenis’ stonden, zoals de koning tijdens zijn recente staatsbezoek aan Indonesië nog eens onderstreepte. De vlinders van Boven-Digoel zoekt de rafelranden op van die geschiedenis. Verhalen van mensen die met kolonialisme te maken kregen, verborgen...

In archieven, bibliotheken en musea over de hele wereld liggen Nederlandse koloniale bronnen: kilometers aan brieven, verslagen en dagboeken, en depots vol afbeeldingen, kaarten en objecten. Maar de informatie in dit enorme koloniale archief spreekt niet voor zich. Hoe is dit bronnenmateriaal gevormd en welke gevolgen heeft dat voor historisch onderzoek? Hoe ga je als historicus om met racisme, oriëntalisme en eenzijdigheid in koloniale bronnen? En hoe deden historici dat de afgelopen eeuwen?

Dit boek biedt handreikingen aan onderzoekers in drie stappen. Deel I bespreekt de diepe verstrengeling van geschiedschrijving met overzeese handel en koloniaal bestuur, en toont hoe die ook na de formele dekolonisatie nog sporen achterlaat in de historiografie. Deel II richt zich op methodologie. Het behandelt hoe en waarom koloniale bronnen gevormd zijn en biedt aanknopingspunten om die opnieuw, vanuit verschillende perspectieven, te analyseren. Deel III geeft een praktisch overzicht van belangrijke archieven, collecties en typen bronnen: uiteenlopend van overheids- en bedrijfsdocumenten tot mondelinge overleveringen, van kerkelijke rapporten tot scheepsjournalen, en van foto’s tot digitaal materiaal...