Fenna lijkt alles onder controle te hebben, maar diep vanbinnen verliest ze zichzelf in oude patronen: pleasegedrag, relaties waarin ze niet echt gekozen wordt, verdoving in drukte of een glas wijn te veel. Tot ze besluit stil te staan en de weg terug naar zichzelf te zoeken.
Wat volgt is een reis vol herkenbare momenten: retraites, gesprekken met vrienden, botsingen met haar omgeving, en de zachte lessen die ze leert door stilte, dans, lichaamswerk en verbondenheid. Soms klein en alledaags, soms pijnlijk en rauw, maar altijd eerlijk.
Dit is geen verhaal over perfectie of verlossing. Het is een verhaal over vallen en opstaan, over liefde en loslaten, over familie en vriendschap. Bovenal is het een verhaal over thuiskomen in jezelf — met zachtheid, eerlijkheid en moed.
Herkenbaar, intiem en meeslepend geschreven, laat Verzachten waar het pijn doet zien dat de weg naar binnen niet recht of makkelijk is, maar altijd de moeite waard.