Nog even onze straat

In 'Nog even onze straat' schetst Ireen van der Lem in felle kleuren tien bewoners uit een naamloze sloopstraat in Rotterdam-West. Sociale huurwoningen moeten plaatsmaken voor woningen in het duurdere segment en de huurders komen hiertegen in verzet. Ieder personage draagt een eigen geschiedenis met zich mee en gaandeweg wordt duidelijk wat de bewoners beweegt en hoe ze zich, steeds intensiever, tot elkaar verhouden. Als een verfijnd straatnetwerk zijn hun vertellingen in de roman vormgegeven. Tussen de verhalen van de bewoners door loopt het verhaal van Aicha Akka, ze werkt bij de woningbouwvereniging en heeft als taak de straat ‘leeg’ te krijgen, maar worstelt zo nu en dan met morele dilemma's. Uiteindelijk blijkt de verwevenheid tussen bewoners fragiel, als een spinnenweb in september.

Ireen van der Lem schrijft korte verhalen waarin ontmoetingen tussen mensen vaak ongemakkelijk voelen en schuren maar uiteindelijk ook troostrijk zijn. Een aantal van haar verhalen is bij diverse schrijfwedstrijden in de prijzen gevallen. 'Nog even onze straat' is haar eerste roman.