Altijd een raam

Waarom kijken mensen zo graag door het raam? Wat doet een raamlijst met het beeld dat erin verschijnt? Het stelt de dingen in perspectief. En het roept vragen op. In heldere en compacte poëzie laat Sylvie Marie zien hoe we verdriet en geluk beramen en er nooit helemaal in opgaan. We werpen zowel binnenskamers als buitenshuis een blik door het glas. Met altijd verlangen naar de andere kant.

in het begin waren we eindeloos

op elkaar en onder

in het donker had een dag niet meer om het lijf

dan het nemen en eten ervan.

wij dansten als stenen

posturen op de rand van een kast, zo

halsoverkop ons van geen hals bewust.

nu houden we ons kranig,

als ik thuiskom van het werk

en jij bent er en je hebt gekookt,

dan zeg ik dat het lekker is.

Sylvie Marie (1984) debuteerde met het juichend onthaalde Zonder. Haar nieuwe bundel Toen je me ten huwelijk vroeg werd genomineerd voor de Herman de Coninckprijs, de J.C. Bloemprijs en de Eline van Haarenprijs.