Het is warm in de hivemind

Leeft een lichaam nog als het alleen maar naar een beeldscherm

staart? Wat glinstert er tussen de ruïnes van de eenentwintigste

eeuw? Dat onderzoekt Maxime Garcia Diaz in deze spetterende

debuutbundel. Haar associatieve gedichten kronkelen, bedwelmen,

ontregelen, en wortelen diep in het digitale, het feminiene

en het hedendaagse. Flarden van nieuwsberichten vermengen

zich met academische theorie en uitgestorven webpagina’s uit

de jaren nul. In haar poëzie worden grenzen poreus – tussen

lichamen, talen, stemmen – en is alles onzuiver.

Het is warm in de hivemind is als een analoog internet, een papieren

web, een bloederige rotzooi van popcultuur, ondode

URL’s en meisjeslichamen. Een bruisend poëtisch debuut waarin

de taal welig tiert, over fantasie, gekte, woede, angst, en een

spookachtige revolutie. Deze meerstemmige, meertalige maelstrom

lijkt nog het meest op het internet zelf: grillig, gevaarlijk

en vol van een duistere en vreugdevolle overvloed.