Werkelijk overal in Rome duiken de Romeinse dichter Ovidius en zijn verhalen op. Als je ze tenminste ziet. Op de Piazza del Popolo en de Piazza della Repubblica, in de Villa en het Palazzo Farnese, op de drukke Corso, in het Circo Massimo, op het Tibereiland… En natuurlijk in alle grote en kleine, bekende en minder bekende Romeinse musea. Het wemelt er van personages uit de Metamorfosen, menselijk gedrag uit De kunst van de liefde en de Liefdesgedichten, en verhalen uit De Romeinse kalender...

De wonderlijke stilte van de dode. Dat is het eerste waarover Marjoleine de Vos zich verwondert als ze het levenloze lichaam ziet van een man van wie ze zielsveel heeft gehouden. Er is geen warmte meer in dat lichaam, geen beweging, geen geruis van ademhaling, geen hart dat nog klopt. Er is alleen nog een omhulsel, een voor eeuwig zwijgend ding, waar je, als je je gêne overwint, tegenaan kunt praten.

Hoe laat een onpeilbaar verlies zich vertalen? Laverend tussen verzet en berusting, ongeloo...

Wanneer Ayaan Abukar in 2013 de kans krijgt om naar haar geboorteland Somalië te gaan kan ze die niet laten liggen. Ze wordt aangesteld als de eerste adviseur van de Somalische aanvoerder van de kustwacht-in-oprichting. Ze ruilt haar veilige woonplaats Amsterdam in voor haar geboortestad Mogadishu, waarin de dreiging van terroristische aanslagen aan de orde van de dag is, waarin ze met geen enkele nautische achtergrond op zoek moet gaan naar een schip dat van de radar is verdwenen, waarin ze...

Aan het begin van zijn wetenschappelijke loopbaan in de filosofie worden Gerard Visser en zijn vrouw Riet in 1980 ouders van hun eerste kind. In het dagboek met overwegingen en observaties dat Visser sinds zijn eerste studiejaren bijhoudt, sijpelen gaandeweg ook de zorgen over Noortje binnen: zij blijft achter in haar ontwikkeling. De fragmenten schetsen de aangrijpende dwaaltocht die volgt – langs artsen, alternatieve genezers en therapeuten – in een poging Noortje te helpen en te begrij...

Nadat hij zijn ouders heeft begraven in een steenloos graf, keert Frank Westerman terug naar Drenthe. Op zoek naar houvast wil hij zijn nieuwe geliefde, die is opgegroeid in Londen, vertrouwd maken met het landschap van zijn jeugd.

Richtpunt is ‘de Nul’, een emblematisch boerderijtje in het diepe Drenthe. Alles loopt echter anders dan gedacht. Hun voettocht voert langs hunebedden die zelfs op klaarlichte dag worden bezocht door sjamanen. Ook het oude landschap wekt meer bevreemding dan h...

Overal zijn woorden. En daar zitten veel rare woorden tussen. Behangenees, honduree, vellenkip, ziektehelling. Guus Middag wil weten waar die rare woorden vandaan komen en wat ze betekenen voordat hij weer verder kan. Ga je ernaar op zoek, dan blijkt telkens weer dat er achter zo’n woord een hele wereld schuilgaat: vreemde herkomst, dichterlijk verzinsel, taaltic, woordspel, van alles – en ook veel misverstand. Greon, klokkespijs, landkajak, plantslag en nog tientallen andere rare woorden...

De Waddenzee verdrinkt. Veel delen van het Wad komen steeds vaker en langer onder water te staan, waardoor het wadlopen misschien binnen tien jaar al onmogelijk zou kunnen zijn. Reden dus voor Jaap Robben om voor het eerst te gaan wadlopen naar Schiermonnikoog.

Hij verwacht een kalme, haast meditatieve tocht, omringd door niets anders dan wat luierende zeehonden en talloze verborgen schatten die de zee heeft achtergelaten. Maar al snel wordt duidelijk dat hij zich heeft vergist: met laconieke...

‘Bedwantsen niet welkom’ hing er op een plakkaat boven het bed van de Russische absurdist Daniil Charms. Dit toont meteen hoe vol vertrouwen hij was in de kracht van het woord. Een vertrouwen dat hij heeft moeten bekopen met de dood, maar dat de lezer achterlaat met een wereld waarin de lach en het absurde het opnemen tegen het geweld.

‘Charms is kunst,’ schreef een vriend over hem. Met zijn opvallende verschijning, zijn excentriciteit en creatieve tegendraadsheid was hij een fenomee...

Zolang Inge Schilperoord zich kan herinneren is ze krampachtig bang. Niet bang voor het Grote Niets dat volgt op haar eigen dood, maar voor de dood van haar naasten. En dan meer in het bijzonder van haar schrandere en autonome oma, met wie ze een bijzonder hechte band heeft.

Bijna drie jaar geleden overleed Schilperoords oma. Om zich te dwingen vertrouwd te raken met haar dood, bezoekt ze regelmatig haar graf op Oud Eik en Duinen in Den Haag, een van de mooiste en oudste begraafplaatsen van ...