Dit autobiografische verhaal gaat over een naïef jong meisje dat opgroeit tot een wereldvreemde jonge vrouw. In brieven aan haar vader, die het gezin verlaten heeft toen ze zes jaar was en ze met haar familie in Zuid-Afrika woonde, beschrijft zij hoe zijn afwezigheid en de gevolgen daarvan haar gevormd hebben.

Het verhaal laat de impact zien van een ingrijpende sekservaring op jonge leeftijd, hoe zo'n gebeurtenis doorwerkt in de ontwikkeling van een jong meisje, en hoe dit haar opbreekt in r...

'Ik wil niet op de foto en helemaal niet bloot,' probeerde ik.(...)De eerstvolgende keer dat ik bij hem was, liet hij mij de foto's zien. Op dat moment drong tot mij door dat ik nooit met iemand over mijn misbruik zou kunnen praten. De foto's waren nog walgelijker dan ik in mijn naarste dromen had kunnen vermoeden. Op een paar foto's leek het zelfs of ik glimlachte.Hij merkte dat ik het zag. 'Op deze foto's lach je. Je vindt het fijn, zullen mensen denken.'Van zijn zesde tot zijn twaalfde jaa...

Omdat die bescherming er vroeger niet was, heb ik er tot op de dag van vandaag honger naar. Deze oerhonger is niet met terugwerkende kracht te stillen. Het tekort dat toen is ontstaan is niet meer aan te vullen. Dat is de prijs die ik moet betalen als ik volwassen wil worden. Nú iets willen hebben wat ik als kind heb gemist, maakt me ongelijkwaardig, afhankelijk en vanuit daar schiet ik in al mijn oude patronen, raak ik mezelf kwijt.'

Ze dacht dat ze haar leven na een jeugd met vele verhuizi...

Langzaam lopen we zijn kant op. Zijn ogen staan groot en hij heeft een heel afwachtende, bijna angstige blik in zijn ogen. Hij weet het. Ik zie aan zijn ogen dat hij weet wat er gaande is. Hij kijkt alleen maar. De leidster laat hem de bloemen geven door met haar hand zijn hand met de bloemen naar mij te bewegen. 'Mama,' zegt ze. Ik duw mijn tranen weg door met mijn ogen te knipperen. Ik lach naar hem en raak hem heel voorzichtig even aan. Wat is hij lief. Wat is hij schattig. Ik geef hem de ...

Ik hoop dat ik in een tijd van ‘Insta-perfect plaatjes à la #momlife #perfectmom’ en een constante ‘kijk-en-vergelijk’, een eerlijk verhaal kan vertellen over hoe het (echt) is als een perfectionist moeder wordt. Ken je zo’n type? Dan hoop ik dat je een beetje inzicht krijgt in wat er in dat koppie gebeurt of kan gebeuren. Ben je zo’n type? Dan hoop ik dat je leest dat je niet alleen bent in je worsteling. Dat had ik destijds graag geweten.

Iedere moeder (én vader) moet na de k...

In 2018 kreeg Sjoerdje Bourgonje te maken met een aantal ingrijpende zaken. Ze had zorgen over haar vader, die de diagnose Alzheimer kreeg en niet langer thuis kon wonen. Zelf kreeg ze in toenemende mate last van lichamelijke klachten die te herleiden waren naar de bestralingen tegen kanker die ze in 1985 had gehad. Haar vermoeidheid nam toe, ze kon op een gegeven moment moeilijk meer eten en sliep uren achter elkaar. Zelf dacht ze aan een burnout, maar de diagnose was heel wat ernstiger: opn...

Op een dag in het voorjaar van 1974, ik was vier jaar, reed een politiewagen bij ons voor. Twee agenten stapten uit en liepen naar onze voordeur. Mijn moeder deed open en de agenten vertelden haar dat mijn vader een auto-ongeluk had gehad. Onderweg van opa en oma naar ons kwam hij klem te zitten tussen twee vrachtwagens en raakte ernstig gewond. Hij was niet in levensgevaar. Toch zou ik hem nooit meer terugzien.

Voor Nicole van Os begint op dat moment een leven zonder vader, met een grillige ...

"We zijn blij met het initiatief van Linda Sprado, waarbij ze de ervaringen van donorkinderen en donoren heeft gebundeld in dit boek. Verhalen over levens van jonge mensen die zeer herkenbaar en invoelbaar zijn. De openheid die door hen wordt geboden, is bijzonder ontroerend en leerzaam."Uit het voorwoord van Diny Postema, beleidsmedewerker FiomIn dit boek laat Linda Sprado, zelf een donorkind, jongeren aan het woord over hun zoektocht naar hun vader. Al hoe goed hun relatie met hun moeder en...

Je maakt wat mee als kankerpatiënt

‘U moet het zo zien: als een paardenbloem zich al heeft uitgezaaid, zal het u niet helpen deze nog uit de grond te trekken. Het kwaad is dan al geschied.’

Met die woorden confronteert een arts mij met mijn overlevingskansen, nadat kanker is vastgesteld. Niet van plan hier heel lang naar te luisteren, ga ik de strijd aan tegen de geldende protocollen in de ziekenhuizen. Wat volgt is een stroom van opmerkelijke gebeurtenissen, met als grote finale een su...

In dit boek vertelt Vanda Borgart de Crasto het verhaal over zichzelf en haar familie. Op vrij jonge leeftijd werden zij en haar zusjes uit huis geplaatst, omdat hun geesteszieke moeder niet voor hen kon zorgen. Na een mooie tijd in een kindertehuis kwam ze in een pleeggezin terecht, waar ze tien jaar lang seksueel werd misbruikt door de pleegvader. Op volwassen leeftijd stortte ze zich, op zoek naar geborgenheid, in een onveilig huwelijk. Na tien jaar vluchtte ze hieruit weg met haar zoon, d...