Nadat Bill Browders advocaat Sergei Magnitsky een gigantische misdaad openbaar heeft gemaakt waarbij Poetin zelf betrokken is, wordt hij opgepakt, gearresteerd, gemarteld en in de gevangenis vermoord. Browder was een zeldzaam succesvolle hedgefundmanager; als een van de eersten had hij door hoe krankzinnig veel geld er na de val van de muur en het uiteenvallen van de Sovjet-Unie verdiend kon worden in 'het wilde Oosten'. Maar het gaat mis. De Russische oligarchen gaan hem dwarszitten: ze over...

Internationale bestseller met een actueel voorwoord

‘Briljant, zeer waardevol en hoogst actueel.’ Peter Frankopan

‘Tot aan je knieën in het bloed staan, noemen correspondenten dat. Je leest het er op iedere pagina aan af.’ Joris Luyendijk

Het is bijna niet voor te stellen, maar soennitisch Saoedi-Arabië en sjiitisch Iran waren lange tijd bondgenoten. En toen brak in 1979 de Iraanse revolutie uit, werd de Heilige Moskee in Mekka belegerd en trok de Sovjet-Unie Afghanistan binnen. Saoed...

De geschiedenis van de verschillende West-Europese landen na 1945 vertoont een in hoge mate identiek patroon: sterke welvaartsgroei tot halverwege de jaren zeventig en steeds meer economische samenwerking tussen die landen. Nadat de enorme groeispurt in de jaren zeventig was doodgelopen in inflatie en snel stijgende werkeloosheid, zochten politici en deskundigen naar een nieuw recept om verdergaande groei mogelijk te maken. Dat dachten zij gevonden te hebben in het neoliberalisme, maar dat ve...

In 1978 trof Corrie Reinders Folmer-van Prooijen in de nalatenschap van haar vader, Willem van Prooijen (1898-1978), de dagboeken aan die hij in de jaren 1942-1945 geschreven had. Van Prooijen was in die periode commandant van de Nederlandse Marine Luchtvaartdienst en tevens commandant van het 321-Squadron. Gelegerd op een basis in Sri Lanka stond hij onder het opperbevel van Lord Louis Mountbatten. In 1945 was Van Prooijens eenheid uitgegroeid tot ongeveer 500 man en daarmee het grootste, z...

‘Een einde aan de komedie. (...) Eindelijk weer kunnen denken

en zeggen wat je wil, geen rol hoeven spelen, jezelf niet groter

hoeven voordoen dan je bent.’

Zo omschrijft Abraham Roos hoe hij zich voelt als Nederland

eindelijk is bevrijd. Bijna anderhalf jaar lang kon Ab, ondergedoken,

zichzelf niet zijn. Hij wás Theo van Leur, de vertegenwoordiger van

de Ortskommandant van Amerongen. Als de facto burgemeester

van het Utrechtse dorp onderhield hij tegelijkertijd nauwe banden

met het loka...

5 december 1983

Terwijl ik op een bankje in Fort Zeelandia zat te wachten op Naarendorp klapte een wachtcommandant in zijn handen naar mij. "Roep je je hondje zo ook?" vroeg ik. Dit leidde ertoe dat ik werd opgebracht door de Militaire Politie. We gingen het kantoor in. Ze wilden lezen wat ik had geschreven, omdat ik in een militair object zat te pennen. Ik weigerde steevast. Er werd druk getelefoneerd. Een andere soldaat van de Militaire Politie kwam me halen. Weer een andere commandant vroe...

6 februari 1988"Wim heeft er altijd bij willen horen, wat nooit is gelukt. Nu zoekt hij erkenning in zijn dagboeken," aldus André. Kletskoek. Ik heb nooit "erbij" willen horen, om te beginnen omdat ik in een vroeg stadium ontdekte uit wat voor rotkliekjes dit land bestond. Ik heb voor mezelf bewust een eigen plek ingeruimd. Ik zoek bovendien geen erkenning, want ik erken mezelf voldoende om "erkenning" van assholes niet nodig te hebben. Waar ik met mijn dagboek op doel, is to put the record ...

12 juli 1989

Ik reed naar Pretoria en had een intens gesprek met Theo Albrecht in Burocadia. "I may be a junior diplomat," zei hij, "but I studied Anthropology. I do place myself into the shoes of blacks. I saw how my parents treated them. I think, you are basically a conservative, Willem, that is the generation gap between us." Hij toonde me een memo van drie pagina's, afkomstig van "an outside source" waarin opmerkelijke dingen over mijn komende boek werden gezegd. De source was kennelijk d...

23 januari 1990

Ik bedankte de president voor de gastvrijheid die ik thans vier jaar in zijn land had genoten. Ik legde uit hoe een verkeerd beeld ik me van Zuid-Afrika had gevormd voor ik hier arriveerde. Ook vertelde ik over mijn ervaringen in townships en hoe ik gesprekken had geregeld tussen Samuel Kolisang en Ephraim Tshabalala.

Geleidelijk aan stuurde ik het gesprek in de richting van hoe clandestiene operaties dikwijls in het geheim het succes van hervormingen probeerden te verstieren....