Van alle talenten van beeldhouwer-schilder-schrijver Jan Wolkers was

er één misschien nog groter dan de andere: de levenskunst. In zijn

dagboeken, die hij tussen het midden van de jaren zestig en het

einde van de jaren zeventig bijhield om geen herinnering te laten

ontsnappen, doet hij onverbloemd en bruisend van enthousiasme,

poëtisch en rauw verslag van zijn liefde voor de natuur, seks, koken,

tuinieren en voetbal – het volle leven.