Over de liefde tussen vrouwen, over de onderhuidse angst voor ziekte en over de beste manier om een schaap uit de sloot te redden.

In het tijdschrift Tzum, diverse dichtbundels en aan haar volgers op Facebook toonde Corrie Joosten (1950-2018) haar eigen literaire werk. Na een leven lang creatief schrijven te hebben gegeven, volgde ze na haar pensionering enkele schrijfcursussen autobiografisch schrijven.

In Ik ben een dame denkt ze zijn de gedichten en het proza van Corrie Joosten verzameld.

Op een regenachtige nacht in de Indische bergen slaat het noodlot toe: een jonge man en vrouw begaan een misdaad die hen de rest van hun leven zal achtervolgen… Zestig jaar later in Den Haag volgen we de families van deze twee hoogbejaarde mensen. Hun kleinkinderen zijn van plan met elkaar te trouwen. Weten zij wat er vroeger gebeurd is? Wie kent het geheim? Is de last van het verleden niet te zwaar? Is een gelukkig huwelijk wel mogelijk in deze familie?

Deze spannende familieroman uit 1906...

In meer dan vijftig stukken beschouwt Wiebren Rijkeboer het rootsrocklandschap van de jaren tachtig en negentig.

In Rootsrock – 53 singer-songwriters in de periode 1980 - 2000 die rocken neemt Rijkeboer de lezer mee naar begin jaren tachtig wanneer het onder zware concurrentie van punk en new wave moeilijke tijden zijn voor vele Amerikaanse singer- songwriters en meer rootsrock-georiënteerde artiesten. Tien jaar later staat het er beslist beter voor met de Amerikanen en hun inmiddels klass...

Bé Kracht (Garnwerd, 1933) groeide op met maar één wens: kunstenaar worden. Op aanraden van Ploegschilder Jannes de Vries, die zijn talent herkende, mocht hij van zijn ouders naar Academie Minerva in Groningen. Hier kreeg hij een gedegen opleiding en volgde de studierichting schilderen en grafiek. Sinds 1979 is hij lid van Kunstkring De Ploeg, daarvoor maakte hij onderdeel uit van schildersgroep Nuance.

Bé Kracht heeft talloze malen geëxposeerd, vaak in groepsverband. Hij schildert voor...

Nederland is een kunstland. Wonen op een oude zeebodem vinden wij hier heel gewoon, maar het is uniek in de wereld. Vier meter (of meer) onder zeeniveau krioelt het in ons land van de bedrijvigheid. Daar tussendoor wenkt de geschiedenis de zorgvuldige kijker. In deze bundel neemt Karel Feenstra ons mee in het verhaal van ons land en het water. Grote historische lijnen en alledaagse observaties komen samen in dit literaire borduurwerk dat – net als de Flevowand in het Flevomuseum – in tref...

Aaldrik Pot en Barbara de Beaufort, auteurs van De onsterfelijke nachtegalen, bleven elkaar ook na het verschijnen van dit natuurdagboek brieven schrijven, vol van een groeiend verlangen om nog vaker en intenser buiten te zijn. Dit blijkt echter niet eenvoudig, zeker wanneer het dagelijks brood vooral binnen moet worden verdiend. Valt er nog te ontsnappen aan het binnenzit-leven vol volwassen verantwoordelijkheden?

In die zin geeft Minne, de kleinzoon van Barbara, het goede voorbeeld. Minne w...

Kun je na dertig jaar als lerarenopleider nog steeds positief zijn over het vak literatuur? Coen Peppelenbos is het levende bewijs dat het mogelijk is. Ondanks de zwartgallige berichten over het leesgedrag van jongeren, ondanks de alarmerende stukken in de krant.

In Moeten we dit weten voor de toets? relativeert Peppelenbos de leescrisis, laat hij zien waar het ministerie en de instituties tekortschieten en draagt hij genoeg ideeën aan om als docent gemotiveerd te blijven. Dit 15e deel in de...

Dit is een verhaal over hoe de vrolijkheid verdampte. Sinds zijn studententijd ervaart Daan de buitenwereld als bedreigend. Door paniekaanvallen komt hij nauwelijks meer buiten en hij verschuilt zich in een bunker met boeken. Het is een leven zonder uitzicht: constant vraagt hij zich af wat hij toch moet met de dagen die nog in het verschiet liggen. Dan, volkomen onverwacht en na veel mislukte Tinderdates, ontmoet hij Kathy. Waar zijn de dagen voor is een roman over angst, eenzaamheid en liefde.