Is Het geheime wapen een vervolg op Buitenbeentjes (2017), haar vorige boek met verhalen van 'vluchtelingen' uit Nederlands-Indië? Je zou het bijna denken, want in Buitenbeentjes wordt al gesproken over een geheim wapen: de humor. Het geheime wapen, de roman, benadert een diepere hartstocht: de liefde. Liefde die standhoudt in een gestoorde wereld. Nederlands koloniale verleden, voorspoed, oorlog en armoede vormen het lot van de generaties geboren tijdens de beginjaren van de vorige eeuw.

De...

In 1986 verblijft Elly Stolwijk als vogelwacht twee maanden op een onbewoond eilandje in de Waddenzee. Daar, midden in de wildernis, besluit ze toelatingsexamen te doen voor de Gerrit Rietveld Academie. In 1993 studeert zij af aan de afdeling Autonoom. In haar werk zoekt ze in tekeningen, installaties en gedichten naar de verbinding tussen de woorden en de beelden. Zo ook in haar dichtbundel liefde de vluchtige holte : het (vierde) deel 'daidalos' is geïllustreerd met 9 tekeningen.

Gedichten ...

Bezorgd en ingeleid door Wim Willems.Omslagtekening Peter van Dongen'Ik geef mezelf, goed en slecht. Ik registreer mijn gevoelens, dat is alles.' Met dit motto lichtte de schrijver en journalist Jan Boon (1911-1974), beter bekend als Tjalie Robinson, zijn werk ooit toe. Door die persoonlijke toets nemen zijn verhalen een unieke plek in binnen de Nederlandse letterkunde. Er zijn geen andere schrijvers die zo heet van de naald en jarenlang verslag hebben gedaan van hun gemoedstoestand, zowel in...

In Bernini's waanzin keert Margreet Hofland terug naar de 17de eeuw in Itali

Robert Gabor Charles (Rogi) Wieg (1962- 2015) ontving voor zijn dichtbundel Toverdraad van dagverblijf in 1987 de Lucy B. en C.W. van der Hoogt-prijs. Uit de 16 dichtbundels die hij schreef werd op zijn verzoek door Peter de Rijk een bloemlezing samengesteld. Ook de gedichten die in zijn 'persoonlijke kroniek' Liefde is een zwaar beroep (1987), de catalogus De kleine schepper en de laatste gedichten die in het literair tijdschrift Extaze stonden, kwamen in aanmerking voor deze voor Rogi Wieg ...

Ethiopië 1991. Lasta, een meisje van veertien, woont in Lalibela, het beroemde stadje met de uit de rotsen gehakte kerken. Soldaten van het moorddadige communistische regime zoeken haar vader Anbessa, een onderwijzer, die ze aanzien voor een opstandeling. Hij vlucht. Uit wraak wordt Lasta's moeder door de soldaten verkracht en vermoord. Een hoge officier biedt Lasta een baantje aan als huismeid in Addis Abeba. Ze wordt uitgebuit. Ze vlucht en komt terecht tussen de duizenden mensen die op st...

'Waarom ging je eigenlijk geschiedenis studeren?' vraagt Sjors.

'Omdat jij me vertelde dat het heden vooral ook verleden is.'

Gekke Sjef van de honden, zo noemen buurtbewoners hem, een dwaze ouwe man. Sjef Sonneschein leeft in een in zichzelf gekeerde wereld, waartoe alleen Mounia, een verslaafde prostituee toegang heeft. Hij wordt belaagd door boze dromen uit het verleden. De voettocht in 1933 als zesjarig kind van Heerlen naar keizerstad Aken. Zijn vader, door de nazi's vermoord. Verwarrend...

Wat begint als een luchtig literair experiment loopt uit op het relaas van het leven van journalist Pieter Fransman. Een bizarre familiekroniek van bijna een eeuw waarin families uit Oost en West met elkaar versmelten. Daarin constateert hij dat de taal een onbetrouwbare kameraad is, die hij niettemin nodig heeft om te overleven. Als hij op vijfenveertigjarige leeftijd besluit een fictieve autobiografie te schrijven alsof hij vijfenzeventig is, weet hij niet dat hij daar meer dan dertig jaar ...

In De geur van bruine bonen, het eerste deel van een naar feuilletonromans opgezet tweeluik, staat het leven van Ilse Madrettor centraal. Zoals zovelen verliet ook haar moeder Suriname rond het uitroepen van de onafhankelijkheid. Ilse blijft achter bij haar grootmoeder in Paramaribo. Dat verandert wanneer Anita Madrettor, Ilses moeder, in haar nieuwe gezin moeite krijgt alle ballen in de lucht te houden. Ilse wordt naar Nederland ‘gehaald’, waar ook haar oom Frank woont, de jongste broer ...

“Het Spaanse woord voor regen is lluvia, spreek uit: joebia. Er zit iets jubelends in, maar vreugdekreten ontsnapten niet uit mijn mond toen ik het Iberisch schiereiland binnenfietste en halt hield in een verregende, zondagse provinciestad. De plassen in de straten vulden zich met cirkels, en nog meer cirkels. Gesloten winkels. Roerloze auto’s. Een natte hond. Alleen de kerk was open. Ik nam plaats in de bewierookte bankjes en keek naar Jezus aan het kruis. Bidden is het summum van opport...