Elines ogen priemen zich kwaad in de richting van de vrouw die, druk telefonerend, uitgerekend op de bank tegenover haar wil komen zitten. Het laatste wat ze nu nodig heeft, is in het gezelschap vertoeven van deze bloedmooie vrouw, waarvoor het leven duidelijk gunstig is. Ik wou dat ik haar was, peinst Eline. Ik zou leven alsof het leven zin had.

Eline raakt na een zoveelste tegenslag haar veerkracht kwijt. Verdoofd neemt ze de trein naar een vakantiehuisje in de Ardennen. Als ze in de trein ...

De wind stoot je aan, gras schudt nee en wat is je positie?

Je had geen hier.

Daar stond je, daar.

Stond je daar?

Je bent uit het uitzicht gestapt en het bos heeft zijn hoofd

op zijn armen gelegd en sluit de ogen.

Het herinnert zich niets.

Rob Theys is wandelaar en dichter. Hij is een lichtjunkie, een passant, een lijstenmaker. In deze bundel zet hij zijn wankele eerste stappen. Alles speelt diep in het bos, in de tuin en in een landschap met hoogspanningsmasten.

Het is werkelijk genieten van de mooie gedichten in deze bundel ‘Aan de waterlijn’.

Ze laten het leven zien zoals het zich afspeelt in onze levens; soms is het alsof je naar een foto kijkt van een klein meisje aan het strand en daarna naar een foto van datzelfde meisje, maar dan vijftien jaar later.

Dit is een bundel die je graag dichtbij je hebt, zodat je er zo nu en dan een of meer gedichten uit kunt lezen, om daarna je ogen te sluiten en na te denken over je eigen leven.

Mieke Schepen...

Het eentonige leven van magazijnier Frederic Callewaert speelt zich af tussen zijn smartphone, zijn aquarium en zijn heftruck op het werk. Onder de dunne laag van de dagelijkse sleur sluimert een vage weerstand, die meer en meer aan de oppervlakte komt. Maar dan krijgt Frederic een werkongeval.

Weken later ontwaakt hij als herboren uit een kunstmatige coma. Zijn geheugen is nog wat wazig, maar dankzij een geslaagde huidtransplantatie lijkt hij volledig te zullen herstellen. Samen met zijn ond...