Op onnavolgbare wijze beschrijft Lies Zijlmans de eerste 15 jaar van haar jeugd in Tilburg, vanaf haar geboorte in 1934. Het is een ode aan haar ouders, die ondanks de zeer sobere leefomstandigheden en de moeilijke jaren tijdens de tweede wereldoorlog, met liefde, toewijding en hard werken hun 15 kinderen hebben grootgebracht. In diverse uitéénlopende fragmenten beschrijft ze o.a. de grote invloed van de Rooms Katholieke kerk op het sociale en maatschappelijk leven en hoe zij daar als kind ...

Zonder

Leven zonder liefde

is leven met verdriet

leven zonder vrede

dat leven ken ik niet

leven zonder vriendschap

daar gaat een mens aan dood

deze drie dingen hebben

alle mensen nodig

zelfs in hun nood

Het boek gaat over mijn leven, een leven die zeker niet normaal was.

Wat ik met mijn boek wil bereiken is om mensen te tonen hoe ik het heb ervaren.

Door dit boek te lezen krijg je een soort van kijkje in mijn brein.

Maar ook hoe mensen het anders kunnen doen dan wat ik heb gedaan.

Een kort maar voor mij zeer heftig verhaal met mijn leven.

Het verhaal van Maryam: niet alles is goed en niet alles is slecht: goede tijden en slechte tijden. Het is fijn dat ik een goede man heb, een kind. Minder goed vind ik dat ik mijn familie mis, mijn kwaliteiten niet kan gebruiken en ik het respect uit mijn thuisland mis. Ik ken de taal niet zo goed. Alleen in het Iraans kan ik mijn diepe gevoelens, mijn binnenkant, aan mijzelf vertellen. Ik heb vrienden, ik heb kennissen en ik heb fietsles gehad.

En toen is Marja in beeld gekomen: van fiets...

Dan is het mei 1945. Opeens is het voorbij, opeens is er vrijheid. Slechts enkele van de afgevoerde mensen keren levend terug, Joden, Roma, homoseksuelen, maar ook politieke gevangenen. Een van de mannen uit die laatste groep is in het gevang verhoord en gemarteld, vermoedelijk ook verkracht. Misschien was het lust, misschien verwerking, de dingen die hij doet met zijn zonen. Als het kan doet hij hetzelfde met andere jongens, via de kerk, waar hij ouderling is. Later, als hij de kans krijgt, ...

Ellen Jansen vertelt in Eindelijk Ellen haar aangrijpende levensverhaal. Geboren in een jongenslichaam groeide ze op tot een populaire puber en een daadkrachtige ondernemer. Voor de buitenwereld leek Ellen alles voor de wind te gaan. Diep van binnen was ze echter doodongelukkig. Uit pure angst voor de reacties uit haar omgeving, zowel zakelijk als privé, bleef ze haar ware identiteit jarenlang hardnekkig onderdrukken. Een zware depressie met fysieke klachten en zelfs suïcidale neigingen was...

Vayne is een ware alchemist

Een levenskunstenaar

Die telkens weer alles weet om te zetten naar levenskracht

Hij kent zijn tijden en seizoenen

Omarmt zijn dalen

Vliegt tijdens zijn pieken

Drijft op alle diepten

Houdt van ongebaande paden

Bewandelt zijn weg met geheven hoofd

Leeft een volwaardig bestaan

Zonder spijt en met bezieling

Innig liefhebbend als vrij persoon

Wat hij allen wil meegeven

Is; Mensch, durf te leven!

'En nu, nog geen 24 uur later, ligt hij te vechten voor zijn leven en weet ik voor het eerst totaal niet wat hij nu denkt.'

Augustus 2015. Op een mooie zomerdag rolt Michael Kulkens opnieuw in de nachtmerrie van iedere ouder: hij verliest een kind. Nu zijn zoon Tommy-Boy, door een verkeersongeluk.

In Rauw beschrijft Michael de eerste maand na het ongeluk, de periode die eindigt op de dag waarop Tommy-Boy veertien zou zijn geworden. Het is een periode van verdriet, acceptatie en rouw, maar voo...

Ramon verhuist met zijn grote liefde Panda en de huisdieren naar hun droomvilla in de bergen van Spanje. Het huis is jarenlang een zoete inval voor familie en vrienden. Tussendoor knappen de gastheren het op tot het naar hun zin is. Dan wordt Panda ziek en als hij overlijdt, blijft Ramon achter met de huisdieren. Het is de tweede keer dat Ramon een partner verliest. Heeft hij wat geleerd? Lukt het hem het Spaanse paradijsje nieuw leven in te blazen?

Tegen deze achtergrond schrijft Jaap Cové...

Een moeder die vecht voor het leven van haar dochtertje en haar van arts naar arts sleept. Het lijkt zo vanzelfsprekend, maar soms is niets wat het lijkt. Waarom kunnen artsen maar geen afwijking vinden? Roos' moeder hield niet van haar dochter, maar van de aandacht die zij als moeder kreeg van het medisch personeel. In de autobiografische roman, Valse salie, blikt Roos Boum terug op een jeugd die verziekt werd door een moeder met het syndroom van Münchhausen by proxy.

Münchhausen by proxy...