Write On!

Celebrating 10 Years of High Town Writers’ Workshop 2014-2024

An anthology of writing from Bridgnorth to enjoy all year long.

Like an almanac, these pages contain something new to discover month by month throughout the year as members of the High Town Writers’ Workshop share some of the stories and non-fiction, poetry and songs they have written over the past few years.

Encouraged by writing prompts, workshop exercises and local inspiration, it is remarkable how many different r...

Hoe gaat het met je? Zijn er nog roddels? Wat is je poëtica? Als er iets is waar dichters van houden, dan is het wel praten over poëzie. Toch wordt er nog maar zelden een poëtica gepubliceerd. Dat was in de jaren zeventig, de begindagen van De Revisor, wel anders. Het tijdschrift stond vijftig jaar geleden vooral bekend om zijn Revisor-proza, #39 MAAR HET RIJMT NIET is de inhaalslag. We vroegen veertien uiteenlopende dichters naar hun poëtica. Wat is poëzie, wat mag of moet het zijn? We ...

Parelduiker 2024/1

Reinjan Mulder beschrijft de Amsterdamse jaren van de Duitse exilschrijfster Grete Weil: haar pijnlijke ervaringen als fotograaf in de Beethovenstraat, en haar onderduik in de stad. Nu de Hollandse Schouwburg, waar zij bij de Joodse Raad werkte, weer als gedenkplaats zijn deuren opent, vraagt Mulder zich af: hoe heeft Grete Weil zich twaalf jaar lang in Amsterdam staande gehouden?

Jan Paul Hinrichs sprak tijdens een verblijf in het schrijvershuis in Sofia een groot aan...

Hoe zacht is de overreding van de woestijn die haar fijne rekeningen voor je uitrolt. Wat zoek je in deze woestijn, zei de stem in de woestijn waar niets te horen is. Waarom ben ik zo verlaten. Waarom is de Rode Zee zo vol haaien, vol met de wreedste dieren? En de stem antwoordt niet, want het is stil in de woestijn. Iemand heeft zich deze woestijn voorbehouden en die iemand was geen hotelbedrijf en geen oliemaatschappij.

Ingeborg Bachmann, vertaald door Paul Beers (1935-2024)

Dunne enkels en...