Wolken bevinden zich in de atmosfeer op verschillende hoogten. Zij presenteren zich in uiteenlopende vormen. En altijd verleiden zij mensen tot associaties. Tot speelse gedachten waarmee de denker zich – ongeacht de duiding - aangenaam kan vermaken. Mensen kijken graag naar de altijd fluwelen, zacht uitlopende formaties en vinden die mooi.

Al in de oudheid werd lucht beschouwd als een van de vier basiselementen van al het leven. Wolken zijn een meteorologisch fenomeen. Wolken zijn zeer fijn...

Frank Hutchisons schilderijen bevatten tal van elementen, vormen, objecten, taferelen, die meer of minder rechtstreeks verwijzen naar de ons omringende werkelijkheid, maar daar tegelijk min of meer

afstand van nemen. Door de strakke ordening, door hun onderlinge samenhang, door de stilering,

bereikt hij een beeld dat geloofwaardig is, realistisch oogt en toch enigszins vervreemdend werkt.

Hutchison levert hiermee zodanig commentaar op de dingen dat we er anders naar gaan kijken. Hij

werkt sch...

In een eerdere fase van het werk van Warffemius werden de voorstellingen in zijn schilderijen en tekeningen vaak opgebouwd uit twee of meer onderdelen die elkaar herhalen, spiegelen, variëren, versterken of relativeren.

Het zijn werken die de toeschouwer de vraag voorleggen om de optelsom van de elementen zelf te maken. In Warffemius' recente werk lijken planten, schimmels en vruchten zelf de compositie van het beeld ter hand te nemen. Wij krijgen een wereld te zien die nog niet volgroeid is...

Je kunt niet anders concluderen dan dat Jan Vosters speelt met de natuur, met verf en met onze waarneming.

Het is eigen aan de verbeelding van mensen dat ze in de natuurlijke omgeving tekens kunnen zien. Dat is betekenis geven: dingen interpreteren als een teken. Dat doen we voortdurend.

De horizon einder noemen, terwijl we weten dat het land daarachter verdergaat. Een wolk dreigend noemen, het land onherbergzaam, een boom eenzaam, het licht onheilspellend, allemaal voorbeelden van hoe we de...

Met de veelkleurige, surreële mensbeelden van kunstenares Bep Scheeren (Kerkrade, 1950) is

altijd iets bijzonders aan de hand. De uitgebeelde personen, zowel mannen als vrouwen, zijn

in fysieke zin zonder één enkele uitzondering atypisch. Alle lijven zijn namelijk van gedaante

veranderd. Eigenlijk kunnen deze mensbeelden worden opgevat als ingenieuze constructies

die ver boven de werkelijkheid uitstijgen.

De zorgvuldig samengestelde werken roepen bij alerte kijkers voortdurend vragen op. Z...

Het zijn vaak enigszins verloren plekken en al te gewone, banale dingen, die de aandacht trekken van Gies Backes (Venlo, 1977). Een ouwe caravan, een deels overwoekerde motorboot, een rijtje afvalcontainers, een gehavend stuk vloer, een perk agaven. Door de bijzondere penseelvoering herkenbaar, maar niet fotografisch scherp geschilderd in zich enigszins terugtrekkende kleuren. Mensen lijken er net voor de komst van de schilder te zijn vertrokken. Onwillekeurig stelt de kijker er zich geen gal...

Fictieve landschappen schildert Ingrid Simons (Eindhoven, 1976). Volgens kunsthistoricus Rick Vercauteren zijn deze landschappen nu eens ruig en materieel, dan weer ingetogen en spiritueel, maar fungeren ze steeds als ‘vehikel voor sterk sferische associaties met fenomenen als aarde, licht, kosmos, lucht en soms ook water’.

Hoewel landschapselementen als bosschages en stromen, paden en luchten vaak wel min of meer herkenbaar zijn, is het werk sterk abstract. In vormentaal en in kleurgebr...

Een hamer, een zaag, een rasp en een schaar. Het is

niet meteen het gereedschap dat je verwacht in een

schildersatelier. Op de werktafel van Wim Biewenga

liggen wel meer opvallende dingen: stukjes gekleurd

papier, houten speelblokken en een bouwseltje van

Meccano. Het vertelt veel over hoe de kunstenaar

werkt: het is schuiven, schuren en schaven, gekleurde

vlakjes bij elkaar leggen, een plankje aan een paneel

vastmaken, of een latje er toch weer afhalen. Het

is een zoektocht, waarin Biewenga ...

Een boek, waarnaar door de liefhebbers van het werk van Ad Arma al enige tijd

verwachtingsvol wordt uitgekeken. Deze uitgave bevat werken die gemaakt zijn tussen

2007, het jaar waarin Ad tot ‘Kunstenaar van het Jaar’ werd gekozen en 2021, toen hem

de titel ‘Briljanten Kunstenaar’ ten deel viel.

In 1979, direct na voltooiing van de Academie voor Beeldende Kunst Artibus, is Ad

als autonoom kunstenaar begonnen. Experimenterend, onvermoeibaar zoekend

naar vorm en eigen beeldtaal in div...