‘Mijn man overleed op 39-jarige leeftijd aan een hartaanval en liet mij

achter met drie kleine kinderen onder de vijf jaar. Veel tijd om mijn verdriet

te verwerken kreeg ik niet, want anderhalf jaar later overleed mijn

jongste zoontje, drie jaar oud, door verdrinking. Het was alsof iemand mij

hardhandig terugduwde in die diepe put, waaruit ik nog maar net omhoog

was geklommen. Nu leek die put nog dieper en donkerder geworden.

Toch is het me gelukt eruit te komen en ik heb een nieuwe liefde in

mijn leven gevonden, die mijn kinderen als hun vader beschouwden. ...

Onmisbare steun voor iedereen die met verlies wordt geconfronteerdVingerafdruk van verdriet is een kostbaar geschenk voor een ander of voor jezelf. Het is een boekje dat je zou moeten geven aan iedereen die een kind, een broer of een zus, de partner, een ouder, een vriend of een droom verliest. Het is niet alleen geschreven voor hen die het zelf moeilijk hebben, maar ook voor familieleden, vrienden en collega's van wie ze steun verwachten op hun moeilijke reis naar hernieuwd leven. Het is gee...

Zij zijn nooit voorbij!

Elk jaar sterven in ons land ruim duizend kinderen in de leeftijd van 0 tot 20

jaar. Je kind verliezen is de ergste nachtmerrie die je als ouder kunt meemaken.

In dit boek staan zeven verhalen van ouders voor wie deze nachtmerrie

werkelijkheid werd. De moedige Claudia & Daniel, Sabine, Danique, Marieke,

Mariska, Femke, en Martine nemen je mee in de emotionele achtbaan waarin

ze plotseling terechtkwamen, en vertellen hoe het verlies van hun kinderen

hun leven voor altij...

Ieder mens maakt van alles mee in dit kostbare leven. Je mag leren, je ontwikkelen, liefhebben. Maar ook loslaten. En dat loslaten is vaak het moeilijkste stuk.

Er is geen eensluidende manier voor rouw. Eenieder verwerkt op een eigen manier, in een eigen tempo.

In dit boekje staan teksten, verhaaltjes en rijmelarijen die over allerlei vormen van rouw gaan. Met de teksten hoopt Nadja van Driel eenieder te ondersteunen die, in welke vorm dan ook, rouw kent.

Daarnaast hoopt ze ook uitdaging te b...

Dit boek is gemaakt voor diegenen die achterblijven. Jij hebt iemand verloren om wie je veel geeft. De herinneringen aan je dierbare kun je vastleggen voor nu en later.

Condoleren is het tonen van medeleven aan de nabestaanden. Vaak is er voor of tijdens een begrafenis of crematie de gelegenheid om de nabestaanden persoonlijk te condoleren, maar dit moment wordt meestal in een roes beleeft door de nabestaanden.

Iedereen die de overledene kent, draagt herinneringen met zich mee.

In dit afsche...

‘Onverklaarbare voorgevoelens hebben we allemaal wel eens. We kunnen ze niet plaatsen en weten niet waar ze vandaan komen.

Toen wij van Malden naar Zwijndrecht verhuisden vond ik dat prima, ik ging er altijd van uit, dat je er zelf voor kunt zorgen of je je ergens thuis voelt. Het enige wat ik altijd riep was: ‘dat water, daar heb ik het niet op!’.

Bij een ernstig scheepsongeluk verdrinken Theo, de echtgenoot van Maria, en Mark, haar zoontje van acht jaar. Er volgen verdrietige en eenza...

Rouw, hoe ga je daar goed mee om? Het antwoord op die vraag is hetzelfde als voor oververmoeidheid, ongeconcentreerd zijn of je depressief voelen: er is geen goede manier om het te zijn of te doen. Met rouw kun je wel aan de slag gaan, en dat is ook belangrijk om te doen.

Steeds meer mensen praten over de dood, over rouw en de effecten van rouw op het leven en op het lijf en dat is goed. We weten steeds beter dat rouw hard werken is. Maar dat het ook veel fysieke gevolgen kan hebben, daar sta...

Stanneke Lunter (1961) is psychiater en moeder van drie kinderen. Jitske, haar sprankelende en creatieve dochter, krijgt op zestienjarige leeftijd last van faalangst en somberheid, uitmondend in een diepe depressie. Ze verandert in een somber meisje met gebogen schouders en doffe blik. Er volgt een periode van opnames, zelfbeschadiging, suïcidaliteit, wachten op medicatie, tot Jitske zelf een einde aan haar leven maakt.

Stanneke beschrijft in deel 1 van dit boek op indringende wijze het lev...