DE JANJAREN

Op de laatste dag van zijn leven kijkt de oude Simon terug op zijn relatie met de zanger Jan, een beslissende levensperiode die hij liefdevol De Janjaren noemt. Terwijl zijn bestaan langzaam in herinneringen oplost ontstaat een verhaal over liefde en eenzaamheid en realiseert Simon zich dat hij door zijn eigen dood Jan voorgoed zal verliezen. Of zelfs dan niet?

In de jaren tachtig van de vorige eeuw woonde ontwerper en schrijver Simon de Boer samen met de in 2022 overleden muzikan...

In Titania ontstaat een hechte vriendenclub van mensen die samen van het leven genieten, die samen steeds opnieuw op creatieve ideëen komen en die ook realiseren. Dit doen ze op een manier die voor de een realistisch kan zijn en voor de ander magisch is, of gewoon fictie. Maar voor iedereen is het een vlot leesbare aaneenschakeling van verrassingen in een sfeer van zomers geluk in een progressieve denkwereld. Glas-in-lood creaties illustreren de gebeurtenissen treffend.

Een zeventigjarig huwelijk van liefde, literatuur en theater

Het was een lang en gelukkig huwelijk tussen schrijfster Inez van Dullemen en regisseur

Erik Vos. Ze ontmoetten elkaar in 1950 in Parijs en inspireerden elkaar gedurende

hun lange succesvolle loopbanen. Pas toen Inez van Dullemen alzheimer kreeg hielden

ze beiden op met werken. Zij uit noodzaak en Erik om voor haar te zorgen, en tot haar

dood maakte hij notities: ‘Wat herinner ik me van haar leven? Alles wat de moeite

waard was en is. D...

Jennefer Zuniga-De Jong, zelf directiesecretaresse in hart en nieren, schrijft in haar boeken Secretary Journals over het leven van een secretaresse. Daarbij put ze voor een deel uit haar eigen ervaringen. Haar fantasie en vlotte manier van vertellen maakt dat deze reeks een genot is om te lezen. Geschreven door secretaresses, voor secretaresses, maar ook voor alle andere (jonge)dames die van een lekker leesbaar boek willen genieten.

Secretary Journals, een boekenreeks, gaat over het wel en w...

Bekroond met de ICODO-prijs 2004, uitgereikt door de gezamenlijke stichtingen hulp aan oorlogsslachtoffers

Mijn kleine waanzin is het meeslepende verhaal van een jeugd. Van geborgenheid die omslaat in huiver en angst. Van verwondering, liefde, rebellie. Van een tijdperk dat voor- en achteruit sprong, van veranderingen in geloof en hoop. Mijn kleine waanzin is het Hollandse relaas van een on-Hollandse familie die een oorlog met zich meedroeg.

Er bestaat geen twijfel over dat oorlog afschuwelijk is. Daarom is het knap om een verhaal met een oorlogsachtergrond te schrijven, waarbij de nadruk ligt op iets anders. Bart Lips speelt het klaar in ‘De Brief.’ Deze ongelukkige familiegeschiedenis houdt lezers steeds steviger in haar greep, om hen verslagen achter te laten. Het contrast tussen de ontluikende liefde van de ouders en hun latere breuk is zelfs in Lips’ schrijfstijl terug te zien. De vrolijke toon in het begin heeft een r...

Gij gaat toch ook niet beginnen, zeker! Waarom zoudt ge nutteloze kosten maken? Er zijn verdorie kleren! Er zijn kleren genoeg! We hebben een hele kast vol kleren! We hebben van alle maten minstens drie stuks! Als er bezoek voor een van de jongens komt, dan sjorren we die een broek aan zijn lijf en trekken een trui over zijn kop. En dan brengen wij die aangeklede sukkelaar netjes in een karreke naar de bezoekzaal. Meer moet dat toch niet zijn. Hebt gij daar al ooit reclamaties over gehoord? O...

A Humanidade está sempre sobre ameaças que podem ser geradas internamente ou pelo universo, que não conhecemos, ainda, totalmente.

Esta ameaça é bem desafiadora para o ser humano o qual se deverá unir como nunca terá sido preciso fazer.

Pela primeira vez, a Humanidade tem a espada sobre a sua cabeça e tem de se unir para se defender e deixar para trás as desavenças do passado, porque este Inimigo é o mais forte de sempre.

Drie generaties. Een vader, een dochter en een kleinzoon. Emiel, Hannelore en Matteo. Alle drie gedrenkt in hun tijd.

Emiel neemt het leven zoals het komt. Hij luistert naar jazz om die verschrikkelijke oorlog achter zich te laten en weigert dienstplicht. Noodgedwongen neemt hij de boerderij van zijn vader over en ziet met lede ogen de opkomst van machines en schaalvergroting aan.

Hannelore spuit met zwarte verf NO FUTURE, DESTROY en FASCIST COPS op de muren in het dorp. Ze kiest resoluut voo...