‘Ik wil je voorstellen om samen een boek te schrijven,’ schrijft Remco Campert eind

2017 aan Kees van Kooten. ‘We zijn vrij om te schrijven wat we willen. Wel moet de

noodzaak van het schrijven erin zitten. Zonder elkaar zouden we het niet geschreven

hebben.’

Het is het begin van een sprankelende correspondentie. In de brieven laten ze hun

fantasie de vrije loop. Onherroepelijk komen zo vele gezamenlijke herinneringen aan

het licht, en brengen Kees van Kooten en Remco Campert op een g...

DRENKELINGEN

VERHALEN VAN EEN BARMAN IN DE VERANDERENDE STAD

In DRENKELINGEN beschrijft Piet Oomes gebeurtenissen en scenes in het café waar hij als barman werkt.

Het is een café in het hart van Amsterdam zoals er nog zoveel van zijn, maar tegelijk ook steeds minder.

De scenes zijn kort, met vaste gasten of met vreemdelingen. Soms zijn het gebeurtenissen die zich vlak

voor zijn neus afspelen, dan weer zijn het herinneringen die zich aandienen. Maar vaak ook lijkt er in de

verhalen vrijwel n...

‘Het zal mijn katterigheid wel zijn, maar ik geloof niet dat ik

oud zal worden. Waar leef ik voor? Hetzelfde nutteloze gevoel

als toen ik in dienst was, maar veel erger, want nu ben ik alleen.

Niemand kan het iets schelen of ik leef of niet leef,’ schreef

Remco Campert in 1969. Overal in het werk van Remco Campert

figureren katten en katers. Spinnend op schoot, verloren

geraakt in de binnentuin, symbolisch met de kolder in hun kop.

Al in zijn allereerste verhalenbundel duikt een kat op: d...

In 1837 worden Kwasi en Kwame, twee Afrikaanse prinsjes, aan koning Willem I geschonken als onderpand voor de illegale slavenhandel van de Nederlandse regering. In Delft worden de zwarte jongens als Hollanders opgevoed. Terwijl Kwasi zich uit alle macht aanpast en een echte Nederlander wil worden, vecht Kwame om zijn Afrikaanse identiteit te behouden en op een dag te kunnen terugkeren naar zijn volk. Jaren later, aan het begin van de twintigste eeuw, kijkt de bejaarde prins Kwasi Boachi vanaf...

In De onbevlekte keert Marcel terug naar huis

in een laatste poging het verzwegen verleden

te doorbreken en uit te vinden waarom hij de

naam draagt van zijn aan het oostfront gestorven

grootoom. Mortiers vervolg op zijn

veelgeprezen en prijswinnende debuutroman

Marcel is andermaal een donker familieverhaal,

waarin de Vlaamse klei nietsontziend

wordt omgewoeld om het duistere verleden

aan het licht te brengen. Dit doet Mortier op

weergaloze wijze, in zijn verfijnde, suggestieve

stijl, waarin g...

Als Youp ergens zijn beroep moet invullen, schrijft hij niet dat hij cabaretier is of columnist, maar dat hij Youp is. Youp als beroep. Hij is de enige op de wereld die dat vak uitoefent. Wat het inhoudt? Schrijven en spelen. Krant en theater. Liefst zo veel mogelijk. Nu wordt Youp 65. Vroeger was dat de pensioengerechtigde leeftijd. Een mooi moment om op je lauweren te gaan rusten. Voor Youp niet. Die wordt er juist onrustig van. Dat zijn toekomst korter is dan zijn verleden vindt hij versch...

Is het wel slim dat Lily met ze rondhangt?

Kan ik niet beter blijven?

Ik schud de gedachten van me af.

Kappen, Finn. Dit is Lily’s leven.

Het zijn haar vrienden, het zijn prima mensen.

Doe toch eens rustig.

Lily. Het is jouw beurt.

Ik laat mijn aanwezigheid los.

Lily is nooit alleen. Ze heeft namelijk dissociatieve identiteitsstoornis.

Lily probeert een normaal leven te leiden, maar met drie andere personen in haar hoofd is dat nog niet zo makkelijk.