‘Ik wil je voorstellen om samen een boek te schrijven,’ schrijft Remco Campert eind

2017 aan Kees van Kooten. ‘We zijn vrij om te schrijven wat we willen. Wel moet de

noodzaak van het schrijven erin zitten. Zonder elkaar zouden we het niet geschreven

hebben.’

Het is het begin van een sprankelende correspondentie. In de brieven laten ze hun

fantasie de vrije loop. Onherroepelijk komen zo vele gezamenlijke herinneringen aan

het licht, en brengen Kees van Kooten en Remco Campert op een g...

Binnen het omvangrijke en veelzijdige oeuvre van Willem Frederik Hermans kwam één langlopend project nooit tot voltooiing: een grote autobiografische roman. Wel verschenen er in de vorm van verhalen en novellen losse gedeelten uit dit werk in uitvoering, waarin het hoofdpersonage Richard Simmillion het alter ego van de schrijver is.

Twee van de vier verhalen uit de bundel Een wonderkind of een total loss (1967) zijn Simmillion-teksten, en ook in De laatste roker (1991), waarin Hermans een g...

De tocht van een eigenzinnig stuk hout door tweeduizend jaar geschiedenis.

Een stuk hout, afkomstig van een boom in Palestina, wordt gebruikt voor de kruisiging van de profeet Jesjoea. Het hout blijkt over magische krachten te beschikken: het kan praten, en het wekt een bijzondere lust op bij wie het aanraakt. Wanneer een toneelmeester die op zoek is naar een stut voor zijn decor het hout meeneemt, is dit het begin van een spectaculaire reis. Het stuk hout komt terecht bij de Romeinse keizer,...

‘Ons boerenland is morsdood. Nauwelijks meer insecten,

nauwelijks

meer vogels, nauwelijks meer bodemleven. Landdegradatie.

Het komt nu aan op radicale dienstbaarheid aan de

aarde, zonder hoop op dankbaarheid of begrip van je medemens.’

Tommy Wieringa is niet alleen bezorgd over het boerenland,

hij schrijft met dezelfde urgentie over onze cultuur, onze

democratie en onze intellectuele vrijheid. De actualiteit is de

aanleiding om zijn pen te scherpen, maar steeds weet hij dieper

te raken do...

Hermans’ liefde voor katten was zo groot dat hij hun gezelschap

zelfs wenste op zijn laatste rustplaats. In een zelfinterview tekende

hij ooit op dat er voor hem nooit een standbeeld opgericht

hoefde te worden. Een eenvoudig grafmonument, daar

viel over na te denken. ‘Het zou moeten bestaan uit een gepolijste

rechthoekige plaat van donker stollingsgesteente, niets

erop, behalve links bovenaan een bronzen beeldje op natuurlijke

grootte van een opgerolde slapende kat, met als onderschrift:

...

‘Het zal mijn katterigheid wel zijn, maar ik geloof niet dat ik

oud zal worden. Waar leef ik voor? Hetzelfde nutteloze gevoel

als toen ik in dienst was, maar veel erger, want nu ben ik alleen.

Niemand kan het iets schelen of ik leef of niet leef,’ schreef

Remco Campert in 1969. Overal in het werk van Remco Campert

figureren katten en katers. Spinnend op schoot, verloren

geraakt in de binnentuin, symbolisch met de kolder in hun kop.

Al in zijn allereerste verhalenbundel duikt een kat op: d...

Als programmamaker mocht Sonja Barend van de VARA alles

maken wat ze wilde. Het gaf haar de mogelijkheid zich te bemoeien

met wat er om haar heen gebeurde. Nu de wereld om

haar heen tot stilstand is gekomen komt het terug, de wil zich

uit te spreken, haar gedachten over de wereld om haar heen te

formuleren.

‘Kwesties en problemen lijken regelmatig op een variant van die

van jaren geleden,’ schrijft ze in De appel in het paradijs. ‘Ze zijn

niet nieuw maar anders. Vaak ben ik verbaasd dat...

Otmars zonen vertelt het verhaal van de jonge Shell-employé Ludwig Smit, die na een bezoek aan de illustere Johan Tromp op het Siberische eiland Sakhalin strandt in een sneeuwstorm. Juist nu, wanneer onderzoeksjournaliste Isabelle Orthel hem het deksel komt overhandigen van een beerput, begint Tromps daverende carrière in de oliebusiness te wankelen. Tromp – hedonist, alfaman, kroonprins van Shell, en in alles het tegenbeeld van Ludwig – schat zijn twee bezoekers volkomen verkeerd in.

P...

Het is vlak na de oorlog, het begin van de wederopbouw. Gerrit en Ank hebben elkaar net leren kennen en schrijven elkaar op ritselend lichtblauw luchtpostpapier. Het voorbeeld van hun liefde neemt de lezer mee in de caleidoscoop aan gevoelens, herinneringen en gedachtes die worden opgeroepen bij het lezen van de honderden brieven tussen twee amper twintigjarigen, die later de ouders van de schrijver zullen worden. Brieven geschreven tussen 1948 en eind 1950, vanaf een schip op de Stille Oceaa...