De dieren in het bos zijn boos. De olifant is boos op zichzelf, omdat hij steeds maar weer in bomen klimt (en er weer uitvalt). De klipdas is boos op de zon, omdat die elke dag ondergaat. En de spitsmuis is boos op de eekhoorn, omdat die maar niet boos op hém wil worden.

Maar op een dag in de zomer is alle boosheid weg. Stampvoeten, schreeuwen, knarsetanden, niets lukt nog. Hoe moet dat nu verder?

Toon Tellegens betoverende verhalen over de eekhoorn en de andere dieren zijn de afgelopen twintig jaar in binnen- en buitenland door een keur van illustratoren verlucht, maar niemand heeft zich zo intens met Tellegens dierenwereld beziggehouden als Mance Post.

In september 2007 is aan Mance Post de eerste Max Velthuijs-prijs uitgereikt, een grote, nieuwe prijs die het hele werk van een illustrator bekroont. Ter gelegenheid hiervan maakte Mance Post een keuze uit de dierenverhalen van Toon Te...

De eekhoorn moet afscheid nemen van de mier. 'Niet met gejammer en wat zal ik je missen en kom gauw terug en zo', want daar heeft de mier een hekel aan. Maar dat kan de eekhoorn niet beloven. Hij weet zeker dat hij aan de mier zal blijven denken en hem nooit zal vergeten.

In Maar niet uit het hart heeft Toon Tellegen de mooiste dierenverhalen over afscheid verzameld.

Op een dag komt het weer goed, beloven de dieren elkaar. Ze spreken elkaar moed in als het eens even tegenzit, beuren de ander op in tijden van tegenslag. Of ze bieden steun, zoals het vuurvliegje, dat voor licht weet te zorgen in het plotseling donkere bos. De krekel die een somber gevoel in zijn hoofd heeft, de mier die zich dag en nacht afvraagt waar hij toch altijd zo bang voor is, de muis die zich niet durft uit te spreken, iedereen houdt vertrouwen: het komt goed.

Vanwege het grote succ...

De sluipwesp ging op de hoogste tak van de den zitten en riep: ‘Blijf maar weg!’ en ‘Ik ben heel blij dat je weg bent!’ en ‘Kom maar nooit meer terug!’ en ‘Als je terugkomt jaag ik je meteen weer weg!’Nadat hij uren zo had geroepen en schor was geworden klom hij naar beneden. ‘Waarom roep je dat?’ vroegen de dieren hem.Sommigen balden hun vuisten of scherpten hun nagels. Ze waren woedend. Ze misten de mier en wilden dat hij terugkwam. ‘Sst,’ fluisterde de sluipwesp, â€...

Het is niet voor niets dat er zoveel boeken over brandweermannen, brandweerjongens en zelfs een brandweerkat geschreven worden! Want branden blussen is het stoerste beroep dat er is. Eerst glijd je - ROETSJJ - van de paal naar beneden, razendsnel trek je je pak aan en daar ga je in de rode auto, op naar de brand. Mensen redden, branden blussen! Geen paniek: we zijn onderweg!

Met Vijf brandweermannetjes, Sam de brandweerkat, Mano de brandweerjongen, Het brandweermannenboek, Spuit Elf gaat naa...

‘We moeten de mier verrassen,’ zei het nijlpaard, ‘we moeten zijn huis versieren, taarten bakken en cadeaus bedenken, dan komt hij vanzelf wel terug.’ Hij kon zich niet voorstellen dat hij, het nijlpaard, niet zou terugkomen, hoe ver weg hij ook was, als zijn huis versierd was en iedereen reikhalzend naar hem uitkeek. En zeker niet als het ook nog eens een verrassing was.

De hoopvolste dierenverhalen over een behouden thuiskomst en een warm onthaal staan in Welkom thuis bij elkaar.

'Zoals zo vaak was er weer een groot feest in het bos, en zoals altijd was dit feest weer het grootste feest aller tijden.' De eekhoorn en de andere dieren vieren hun verjaardag graag, en als er even niemand jarig is verzinnen ze wel een andere reden om een taart te bakken. Tenslotte is er altijd wel iets te vieren!

In Met hart en ziel staan de feestelijke dierenverhalen van Toon Tellegen bij elkaar.