De wereld kwam niet eerder zo hard binnen in de gedichten van Remco Campert.

Ik zag een jongetje zitten

verwezen op een stoeltje

bedekt met bloed

en asgrauw puinstof

onder een huis weggehaald

met bommen bestookt

door Assads moordenaarstroep

dit gedicht helpt hem niet

maar het is genoteerd

Gevoelig voor de tijdgeest raapt Remco Campert de scherven van de wereld op en smelt ze om tot taal. Hij neemt de poëzie mee naar buiten, waar hij met ‘regels dikbuikig van woorden de oude foxtrot’ dans...

In Dagboek van een poes laat Remco Campert een buitengewoon oplettende poes aan het woord, die vanuit haar eigen perspectief, maar met het verteltalent en de poëtische gevoeligheid van haar schepper vertelt over haar dagelijkse avontuurlijke bestaan.

In een impuls, zonder afscheid te nemen van zijn vriendin, reist Walter Manning naar een hotel aan de Franse kust. Van het ene op het andere moment geeft hij daarmee toe aan een diep verlangen om verloren te raken, om een vreemdeling te zijn voor anderen en zichzelf. Aan de voorafgaande 762 dagen van geheelonthouding, die hem niet de rust en de oplossing hebben gebracht waarop hij hoopte, maakt hij in de bar van een Frans hotel een einde. Dagen van verwarring en dronkenschap volgen. Remco Cam...

‘Ik wil je voorstellen om samen een boek te schrijven,’ schrijft Remco Campert eind

2017 aan Kees van Kooten. ‘We zijn vrij om te schrijven wat we willen. Wel moet de

noodzaak van het schrijven erin zitten. Zonder elkaar zouden we het niet geschreven

hebben.’

Het is het begin van een sprankelende correspondentie. In de brieven laten ze hun

fantasie de vrije loop. Onherroepelijk komen zo vele gezamenlijke herinneringen aan

het licht, en brengen Kees van Kooten en Remco Campert op een g...

In de vijfenzestig jaar dat Remco Campert publiceert heeft hij aan kracht en vitaliteit niets ingeboet, integendeel. In Licht van mijn leven weet de meester als altijd in weinig woorden vele werelden tegelijk op te roepen. De litho’s zijn van Ysbrant, met wie Remco Campert al lange tijd bevriend is.

‘Het zal mijn katterigheid wel zijn, maar ik geloof niet dat ik

oud zal worden. Waar leef ik voor? Hetzelfde nutteloze gevoel

als toen ik in dienst was, maar veel erger, want nu ben ik alleen.

Niemand kan het iets schelen of ik leef of niet leef,’ schreef

Remco Campert in 1969. Overal in het werk van Remco Campert

figureren katten en katers. Spinnend op schoot, verloren

geraakt in de binnentuin, symbolisch met de kolder in hun kop.

Al in zijn allereerste verhalenbundel duikt een kat op: d...

De dagen van Remco Campert zijn al zo lang hij leeft vol van avontuur. Terwijl hij in huis rommelt, een ommetje maakt of uit het raam tuurt, fladderen zijn gedachten als opgeschrikte vogels alle kanten uit en ontluiken zijn herinneringen. Voorbijratelende rolkoffers voeren hem naar laag overvliegende bommenwerpers. Achterkleinkinderen die hun eerste stappen zetten roepen beelden op van bergen die hij zelf al wandelend bedwong. En altijd is degene die hij liefheeft in de buurt en wordt om vier...

Remco Campert heeft zijn vader nauwelijks gekend; de journalist en dichter Jan Campert stierf toen de zoon dertien jaar was. Een groot deel van zijn leven werd Campert achtervolgd door mensen die hem in verband brachen met zijn vader, en die hem vragen stelden die hij niet kon beantwoorden. 'ik kreeg een hekel aan de schim die mijn vader was. Waar haalde hij het recht vandaan om in mijn leven te blijven rondspoken? Hij had zichzelf uit mijn leven verwijderd, waarom lukte het me niet om hetzel...

Remco Campert en jazzmuziek zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. De ontmoeting met de band van Corrie van Binsbergen heeft er toe geleid dat zij samen regelmatig optreden. Het allereerste concert dat zij samen gaven was een integrale uitvoering van Camperts novelle Als in een droom, het verhaal over een man die zich afvraagt of zijn grote liefde op werkelijkheid berust of alleen in zijn droomwereld bestaat. Camperts karakteristiek melancholieke stemgeluid wordt sfeervol aangevuld door de ...