`Vanochtend begon een groep aan zijn schreeuwtherapie. / En al dat lawaai is niets dan opzichtige stilte. Zo eindigt een gedicht uit de eerste reeks van Opzichtige stilte. Hierin neemt iemand het risico te spreken namens een groep die in de marge van de samenleving is beland. In de daaropvolgende reeksen probeert hij zich los te maken van deze groep en zijn eigen stem, zijn persoonlijke plek te heroveren. Of hem dat lukt is een open vraag: `Gedichten zijn immers precisiewerk van een chaoot.

Wie rond 1560 het wonderlijke park van Bomarzo bij het Italiaanse Viterbo heeft aangelegd, en vooral waarom, is onbekend. De beelden die erin staan zijn grotesk, angstaanjagend en fascinerend – zeker voor Hella S. Haasse, die in de labyrintische beeldentuin intuïtief iets wezenlijks van haar verbeeldingswereld herkende. Maar hoe diep zij ook gegraven heeft in de tijd, De tuinen van Bomarzo is bovenal een ontdekkingsreis naar haar eigen bron, haar talent.

Zie ook www.hellahaasse.nl en www.h...

De taal in literaire fictie werkt op een ongewone wijze. Personages zijn slechts zwarte tekentjes op papier. De bedoeling is dat die zwarte tekentjes voor de lezer tot leven komen. Hoe krijgt de schrijver dat voor elkaar? Hoe zet je het personage aan tot actie, tot denken, tot leven?

Het schrijven van een roman is een geestig, serieus, soms polemisch, diepgravend, praktisch en altijd instructief cursusboek over hoe je een roman schrijft. Stap voor stap wordt de lezer ingewijd in de geheimen v...

Omdat de aarde onbewoonbaar is geworden, leven de mensen in een silo onder de grond. Als sheriff Holston na de mysterieuze dood van zijn vrouw besluit de silo te verlaten, neemt hij een verschrikkelijk risico: de atmosfeer buiten is zo giftig dat het vrijwel zeker zijn einde zal betekenen.Silo werd door Hugh Howey in eigen beheer onder de titel Wool gepubliceerd, aanvankelijk alleen als e-book, in vijf delen. Nadat er in de Verenigde Staten meer dan een half miljoen exemplaren waren verkocht,...

Philip Boode, werkzaam op een kantoor waar hij feilloos de weg kent tussen de stapels dossiers, gedijt bij dagen die als vanzelf verlopen. Pas als hij, achterover leunend in zijn fauteuil, zijn gedachten de vrijheid laat, ziet hij kans zich te verdiepen in wat hem werkelijk beweegt. Het einde is dan al gauw zoek: herinneringen, achtergronden, beelden van vroeger houden hem zo bezig dat de buitenwereld er nogal bij inschiet. Maar zijn vriendin Jeanine is er ook nog - en heeft hij werkelijk nie...