De bundel HET EI VAN FABERGÉ van WILLEM VAN ZADELHOFF is deel 21 in de reeks Eigentijdse Poëzie van uitgeverij VoetnootWillem van Zadelhoff maakte in 2008 zijn poëziedebuut met de bundel 'Tijd en landen', waarvoor hij de Herman de Coninckprijs ontving. Nu verschijnt bij Voetnoot 'Het ei van Fabergé', een verzameling gedichten over wat er is en wat er was, over onthouden en vergeten, over beelden en herinneringen. Ze ademen de sfeer van een grofkorrelige foto, net scherp genoeg om te zien ...

De gedichten in Molwerk geven zich met volle overtuiging bloot, maar je moet er wel oog voor hebben. Want vaak zijn het kleine onderwerpen, onopvallende plekken - buitenwijken, industrieterreinen - waarover Kuipers dicht. Maar vlak onder de oppervlakte van regen, ind en wolken gaan drama's schuil die in een dwarse, geestige taal worden uitgevochten. Dat is de taal van de poëzie, het enig geldend excuus voor het schrijven van gedichten, maar Kuipers neemt scherp waar, en zo wordt het ook de t...

'De ballade van de hersenkrimp' is een monoloog in verzen van de oude, in een verpleeghuis opgenomen professor Hulst van Lagerweij, die, omdat zijn geest enigszins verward is, uit Huize Vlier wegloopt en rond gaat dwalen. Tijdens zijn omzwerving, die hem naar diverse plekken voert (een bietenveld, een supermarkt, een kerkhof), vindt hij een kostbaar voorwerp dat hem een aanzienlijke geldelijke beloning zal opleveren. Na deze vondst belandt hij uiteindelijk toch weer in Huize Vlier...

Inmiddels is dit boek twee en onderscheidt het zich van het eerste. Hierin zijn mijn gedichten wel voorzien van een foto. Ook hier heb ik weer met veel plezier aan gewerkt en hoop dat het in de smaak valt.

Opnieuw gaat alles weer over het leven en vooral gevoelsleven. Niemand die er aan ontkomt en alle dagen zijn dan ook doordrenkt van indrukken en alles wat meer is.

Dit maakt het leven dan ook tot het leven wat men leidt en ervaart.

Veelal op verzoek verwoord ik dan ook d.m.v. schrijven wat ...

Gedichten uit het leven voor ieder is er een gedicht waar men zich mee kan vergelijken.Het geeft een gevoel van herkenning.Een leven in vogel vlucht met foto's die bij het gedicht passen.

Inspiratie uit het dagelijks leven

Geschreven en gefotografeerd door Cornelis Brocard geboren in Maassluis 13 maart 1947

Dat een tuin mij zo kan inspireren, mij zoveel rust kan brengen, mij zo kan bezighouden, mij zo boeit en mij zo dicht bij de natuur kan brengen...........

Ik had dit alles nooit gedacht toen wij de volkstuin nog niet bezaten.

In deze bundel wil ik jou laten meegenieten van mijn vreugde, wil ik die prachtige momenten met jou delen, wil ik jou van alles over onze tuin vertellen.

In dit boekje ben je welkom in onze tuin. Met trots neem ik je mee voor een rondgang vol poëzie.

Ben je al een tuin...

Meer en meer zien we mensen weer als individuen en gevoelens als een aangename warmte die we samen met iemand kunnen delen. Ogen die stralen van geluk bij een ontmoeting. Een rilling over lijf en leden door een aanraking van je geliefde, hartstocht en passie.. Het zijn slechts enkele impressies, momenten waar het hart mee gevuld en waar een stem al eens te kort kan schieten. Hoe mooi is het immers, om in alle discretie emoties met elkaar te delen. Barts geeft aan dit bewustzijn een eigen taal...

`Vanochtend begon een groep aan zijn schreeuwtherapie. / En al dat lawaai is niets dan opzichtige stilte. Zo eindigt een gedicht uit de eerste reeks van Opzichtige stilte. Hierin neemt iemand het risico te spreken namens een groep die in de marge van de samenleving is beland. In de daaropvolgende reeksen probeert hij zich los te maken van deze groep en zijn eigen stem, zijn persoonlijke plek te heroveren. Of hem dat lukt is een open vraag: `Gedichten zijn immers precisiewerk van een chaoot.

Treed binnen in het rijk van Anneke Brassinga, waar ‘hoogstaand lentezonlicht wordt gekelderd/ naar het van droogte knisperende wortelbroed’. Poëzie bestaat er naast de bomen, de duinen en de scharrelaar, het verhevene en het gewone raken er verweven. In Het wederkerige lijken de mogelijkheden van de taal onuitputtelijk. Soms melancholisch, dan weer geestig, maar altijd uitbundig en intens, weet Brassinga de wereld in haar beeldrijke poëzie te vangen.

'Het fascinerende van de poëzie van Wim Brands is dat die meteen dichtbij komt. Alsof je een liedje hoort dat niet meer uit je hoofd gaat - dat wéét je en dat vind je niet erg. Ieder gedicht wil je onmiddellijk opnieuw lezen, want er gebeurt iets in wat je wéér wilt meemaken, misschien wel móét meemaken. De toon is helder en ook wat het gedicht vertelt, maar er is altijd nóg iets aan de hand en daarvan kun je je onmogelijk losmaken. Het achtervolgt je zacht en geheimzinnig.' - Thomas ...