Rosemarijn Milo heeft inmiddels twee verhalenbundels over Frankrijk en vier historische romans op haar naam staan.

Nu heeft ze haar eigen historie, herinneringen uit een lang leven, aan het papier toevertrouwd. Zij beschrijft de vele rollen die ze zowel in haar persoonlijke als in haar beroepsleven heeft gespeeld; altijd meerdere tegelijk en in talloze combinaties. De hoogtepunten gaan hemelhoog, de dieptepunten zijn afgronden. De zoektocht in een leven waaraan ze zich 'met onvoorwaardelijkhe...

‘Megi, een Georgisch meisje’ van Grigol Robakidze verscheen in 1932 in Tübingen bij uitgeverij Rainer Wunderlich. Een paar jaar later werd het boek in het Italiaans en het Frans vertaald. Die laatste vertaling ging vergezeld van een voorwoord van Marcel Brion, een bekende Franse essayist, literair criticus, romanschrijver en historicus die schreef: “...ongeacht de inhoud geeft het verhaal zichzelf een lichaam, het verandert in een levend wezen, een soort tweede realiteit van het boek.”

De oorspronkelijke titel van de roman ‘Megi, een Georgisch meisje’ was ‘Medea’s vlechten’. Daarmee verwees de schrijver naar ‘Medea’ van de Griekse tragediedichter Euripides dat voor het eerst werd opgevoerd in 431 v.Chr. en daarna nog vele malen in de antieke theater en telkens met een groot succes. Medea was de dochter van Aietes, de koning van Colchis, gelegen in het huidige Georgië. Medea neemt voor de Georgiërs een belangrijke plaats in, omdat geen ander literair personage zo’n duidelijke band met Georgië heeft. Medea bevindt zich al sinds de oudheid in het hart van de wereldliteratuur. In literaire studies is zij veel besproken en zal ze besproken blijven worden, en voor kunstenaars zal zij altijd een onuitputtelijke bron van nieuwe fantasieën en interpretaties blijve...

Net als Egelmeisje wil gaan spreken, komt de maan op.

Poëzie over kijken en zien, aarzelen, op weg gaan,

terugdeinzen, reageren en reflecteren.

Wat betekenen de dingen om Egelmeisje heen?

Hoe kan ze ze benoemen? Hebben ze wel woorden nodig?