Als Mira naar school loopt vindt ze op straat een klein vogeltje. Hij is nog te jong om te vliegen en Mira neemt het vogeltje mee naar huis. Ze voert het vogeltje pannenkoeken met kersenjam en ’s avonds fluiten ze liedjes voor het slapengaan. Samen vliegen de dagen voorbij. Maar als de vogel groter wordt en buiten andere vogels ziet, wordt hij steeds ongelukkiger. Mira besluit hem vrij te laten.Een bijzonder prentenboek over vriendschap en vrijheid.

Als er ruzie is in de kudde van het kleine olifantje Obi, weet oma het met haar rust en geduld op te lossen. Daar kan Obi wat van leren!

De negenjarige Atman heeft de sleutel van thuis op zak, maar waar woont hij ook alweer? Op straat vraagt hij raad. Een man heeft geen tijd. (‘Vraag het me morgen nog eens.’) Een vrouw neemt hem mee aan een touw. (‘Jonges as jouw zijn goeie matroze.’) Maar Atman is de weg kwijt, hij wil niet de oceaan over.Wat begint als een eenvoudig verzoek – ‘Weet u welke kant ik op moet?’ – wordt een tocht met een paar omwegen en hindernissen die Atman met knikkende knieën, maar heldhaftig...

In de nacht van 31 januari op 1 februari 1953 overspoelde de zee met donderend geweld grote delen van het land en vonden meer dan 1800 mensen de dood. Onder hen ook de vader van de kleine Teuntje, die samen met haar moeder en broertje vier dagen op een ijskoude zolder doorbracht, vergeefs wachtend op zijn terugkeer.

Op basis van herinneringen, ontmoetingen met ooggetuigen, dagboeken en ander bronnenmateriaal reconstrueerde De Haan vijfenzestig jaar later wat er precies is gebeurd. En wie haar...

Dit jaar hield Arnon Grunberg de 4 mei-lezing in een lege Nieuwe Kerk te Amsterdam. Hij stelde onder meer dat uitsluiting en stigmatisering van een minderheid vroeg of laat andere, en uiteindelijk álle minderheden zal treffen.

Grunbergs woorden werden met instemming en lof ontvangen, maar ook kreeg hij te maken met enkele doodsbedreigingen en andere uitingen van haat.

In Als ze het over Marokkanen hebben zijn naast deze lezing vier teksten opgenomen waarin Grunberg zijn jeugd, de Joodse iden...

De censuur is terug. Al sinds 9/11 is er geen cabaretier meer die een grap durft te maken over de profeet Mohammed, en sinds de moord op Theo van Gogh en de aanslag op Charlie Hebdo weet iedereen dat er altijd wel ergens een labiele geest rondloopt die martelaarschap verwart met rechtvaardigheid. Het debat over racisme dat nu in Nederland en in de hele wereld zo hevig wordt gevoerd, gaat hand in hand met de vraag welke grappen nog wel en welke niet meer kunnen.

Satire en haar instrument humor...

Lute werkt als kwaliteitsmanager bij een groot farmaciebedrijf op de Veluwe. Het bedrijf wordt overgenomen door een Zwitserse investeerder, die Lutes hele afdeling boventallig verklaart. Een bittere pil voor Lute: hij moet niet alleen tientallen trouwe collega’s weg zien te werken, maar krijgt ook de opdracht ze over te halen zelf ontslag te nemen. Wanneer Lombard, een freelanceheadhunter, zijn diensten aanbiedt, neemt Lute die van harte aan. Lombard zorgt ervoor dat de werknemers een voor ...

Wat vandaag een druppel is, is morgen een rivier. Wat ooit een vis was, wordt een zoogdier. De mens is ontstaan uit het dier en zal terugkeren tot stof. Dus als alles vervliedt, dan is alles 'niets'. Tenzij er iets diepers zou zijn wat wél blijft. Wat blijft moet dan buiten de wording staan. Maar als het niet aan verandering onderhevig is, kan het dan nog wel bestáán? Wat blijft, zo lijkt de conclusie te moeten zijn, kan niet 'iets' zijn. In Wat blijft onderzoekt Patricia de Martelaere de ...

Emanuel Querido, die in 1943 in Sobibor werd omgebracht, had zich meteen na de Duitse inval moeten terugtrekken uit zijn uitgeverij. Onder de niet-joodse medewerkers die het bedrijf voortzetten, was Geert van Oorschot, die als vertegenwoordiger en bedrijfsleider bij Querido werkte. Verborgen boeken werpt een verrassend, en soms zelfs schokkend, nieuw licht op wat er tijdens en kort na de oorlog met Emanuel Querido s erfenis gebeurde.

Willem van Toorn beschrijft de geschiedenis van Querido ...

‘Ik word ’s ochtends wakker, ik ga zitten, ik loop lange afstanden. Als er ergens gezwommen kan worden mag ik graag zwemmen. Als ik een fiets heb zal ik daarop rijden, vooral naar afspraken. Ik hoef geen voorbereidingen meer te treffen, behalve de voorbereiding op de dood, en die tref ik door te lachen. Niet om de dood natuurlijk. Om mezelf.’

In dit memoir nodigt Jesse Ball de lezer uit in zijn leven en doet hij met onbevreesde eerlijkheid rauw en openhartig verslag van pijn, liefde, ro...