Op 29 september 2011 overleed Hella S. Haasse op 93-jarige leeftijd. Ze liet een groot, veelzijdig en indrukwekkend literair oeuvre na.
In de loop van haar leven groeide zij in haar publieke rol van wijze, vriendelijke en evenwichtige beschouwer. Maar wie zat er achter het welbekende beeld dat van haar bestond? Wie was de beroemde schrijfster als echtgenote, moeder en dochter?

Voor haar biografie kreeg Aleid Truijens medewerking van de erfgenamen en toegang tot het gehele literaire en perso...

Don en Sjon hebben een heel bijzonder cadeau voor Ursula, de uil: een hoefijzer. Dat brengt geluk. Nou ja, tot het hoefijzer op Ursula’s hoofd terechtkomt en het bezoekje slecht lijkt af te lopen. Of toch niet helemaal? Want er is altijd nog taart!

Zes nieuwe korte verhaaltjes in beeld en tekst over een uiterst innemend koppel: de kleine verenbol Don en de slungeleend Sjon. Don en Sjon hebben voor alle problemen een oplossing en vinden plezier in kleine dingen. Hartverwarmend en hilarisch t...

Ken je die boeken over paardenmeisjes? Die dromen van een eigen pony die Pinkie heet? En dat die droom dan uitkomt? En dat ze op het eind dan ook nog een wedstrijd winnen?

Dit was zo’n boek! Gelukkig is het verbeterd. Iemand streepte woorden door, voegde tekstballonnen en tekeningen toe. Maak kennis met Pip en haar schetenlatende vampierpony Stinkie...

‘Het abonneeaantal is precies 26,’ schrijft J. Bernlef op 17 november 1959 aan G. Brands. De twee waren samen met hun vriend K. Schippers een jaar daarvoor met het blad Barbarber begonnen, een tijdschrift dat humor en dada in de Nederlandse letteren bracht. De drie kenden elkaar van de middelbare school en schreven brieven toen ze na elkaar in militaire dienst moesten of in het buitenland woonden. Waar, wat en wie er ook in de weg stond, de nummers bleven verschijnen en trokken de aandach...

Tom Tippelaar heeft enorme oren. Daar wordt hij mee gepest, maar hij kan er ook heel

goed mee horen. De vakantie is net begonnen als hij een brief van zijn oom Hazewijn

krijgt. Die nodigt hem uit naar het eiland Neus te komen om te helpen een probleem

op te lossen. Tom aarzelt geen moment. Hij pakt zijn rugzak en gaat op weg. En dat is

het begin van een groots avontuur, waarbij zijn oren hem nog goed van pas komen!

‘Als we samen nou eens in een boom klimmen, dacht de egel, toen de olifant voor de zoveelste keer uit de top van een boom was gevallen. Dan help ik hem, en daarna klimmen we heel voorzichtig weer naar beneden. En als we beneden aankomen, zullen de dieren van alle kanten toestromen en hem toejuichen.’

Als we straks weer samen mogen dansen, als we weer samen ergens mogen gaan eten, als we weer samen mogen feesten, dan komt alles helemaal goed.

Vanwege het grote succes van de cadeauboekjes h...

Nee zeggen was nog nooit zo leuk

Konijn weet heel goed wat hij wil. En vooral wat hij NIET wil. Aankleden, ontbijten, spelen, in bad – zijn antwoord is steeds hetzelfde: NEE! Tot mama iets voorstelt waar ook Konijn geen NEE! tegen kan zeggen…

Een onweerstaanbaar prentenboek waar elke eigenwijze NEE-zegger heel hard JA! tegen roept.

Na hun succesvolle samenwerking in William Shakespeares Venus en Adonis besloten Hafid Bouazza en Marlene Dumas de handen opnieuw ineen te slaan. Ditmaal vertaalde Bouazza de prozagedichten die Charles Baudelaire (1821-1867) verzamelde in Le Spleen de Paris, en Dumas maakte er schilderijen bij, waarbij ze zich liet inspireren door de sfeer van Baudelaires tekst en de specifieke klankkleur van Bouazza’s vertaling.

Charles Baudelaire wordt beschouwd als de dichter van het spleen, een zwaarmoe...

De egel, dat ben ik is een boek dat een wel heel bijzondere plaats inneemt in het oeuvre van Toon Tellegen. We lezen over de egel en al zijn wederwaardigheden, over zijn stekels (‘Waarom heb ik zoveel stekels? dacht de egel. Waarom niet één of twee? Ik heb toch ook maar één neus en twee oren?’), en over zijn verlangen naar eenzaamheid en rust. En tegelijk lezen we daarmee misschien de diepste wensen van de schrijver zelf. ‘Ik wou dat ik in mijn hoofd kon kijken, dacht hij op een kee...

Wandert wil maar één ding en dat is net als zijn vader artiest worden. Zijn vader ziet dat absoluut niet zitten en wil zelfs niet dat Wandert een instrument leert bespelen. Maar ook zonder instrument maakt Wandert van zijn leven elke dag een vrolijke voorstelling. Hij acteert, tapdanst, improviseert en goochelt zich uit elke ongemakkelijke situatie. En zulke situaties zijn er genoeg met een vader en moeder die er een heel eigen levensstijl op na houden en flink ruzie kunnen maken. Met Wande...