Met zijn op sprookjes gebaseerde stukken, waarmee hij de censuur kon ontlopen, is Jevgeni Schwarz (1896-1958) de interessantste toneelschrijver van de Sovjet-Unie onder Stalin. Hij was goed bevriend met de leden van de Oberioegroep (Charms, Vvedenski, Olejnikov), maar is, in tegenstelling tot hen, nooit vervolgd. Zijn laatste toneelstuk, 'Een alledaags wonder' (1956), dat verschillende keren is verfilmd, bevat weinig (verborgen) verwijzingen naar de politieke achtergrond, maar is eerder een r...

In tegenstelling tot de klassieke Russische literatuur van de negentiende eeuw, met grote dichters en schrijvers als Poesjkin, Gogol, Dostojevski, Tolstoj, Toergenjev en Tsjechov, is die van de vroegere eeuwen nauwelijks bekend.

Toch bevat de Oudrussische literatuur, die van de elfde tot de zeventiende eeuw, een paar glanzende parels en is de geschiedenis ervan uitermate boeiend. Die geschiedenis begint in feite in 988, als vorst Vladimir van Kiev het christendom aanneemt. De eerste teksten...

De dood van de perfecte zin speelt zich af tijdens de laatste dagen van de Sovjettijd in Estland en gaat over een clandestiene operatie om compromitterend materiaal het land uit te smokkelen. Een groep jonge dissidenten die voor onafhankelijkheid is, bedenkt een plan, maar de veiligheidsdiensten zijn nooit ver weg. Familie- en vriendschapsbanden worden op de proef gesteld, want wie is er te vertrouwen?

Soms komt in deze gelaagde roman Rein Raud zelf aan het woord, die vanaf een afstandje comm...

Vera Panova (1905-1973) was een ‘humanistische’ Sovjetauteur. Ze schreef niet, wat eigenlijk verplicht was, over de positieve helden van de nieuwe Sovjetmaatschappij, maar over gewone mensen met hun twijfels, verdriet, vreugde en zorgen. Haar verhalen behoren tot het beste van wat de Sovjetliteratuur heeft opgeleverd.

In de Slavische Cahiers verschijnen minder bekende werken, soms in tweetalige uitgave, uit de Slavische literaturen.

Met Pak aan, nageslacht! voltooide Anatoli Mariëngof (1897-1962) zijn drietal memoires. Het eerste deel was het schandaalverwekkende Roman zonder leugens over zijn roemruchte imaginistische boezemvriendschap met de dichter Sergej Jesenin uit 1927. Deel twee, Mijn eeuw, mijn vrienden en vriendinnen schetst een indringend beeld van Mariëngofs jeugd, de tomeloze Revolutiejaren, de drie zelfmoorden uit zijn naaste omgeving (zijn zoon, Jesenin, Majakovski) en van het Sovjet-toneel in die tijd. H...