Peter Piket (1944 Arnhem)

Jeugdherinneringen, anekdotes uit zijn verblijf in psychiatrische instellingen en veel verhalen over het wel en wee van de Open Tafel van de Kloosterkerk: veel komt aan bod in dit boek dat hij beschouwt als zijn laatste pennenvrucht.

'Ik leef mijn leven. Wat moet ik speciaal doen?' Het tekent de relativerende Toos Knollenburg (1931), die leeft met de dag. In dit boek vertelt zij open over haar leven, dat zich afspeelt in Amsterdam. Soms vurig. Soms onzeker. Altijd levenslustig. Het boek wisselt verhalen uit het nu en verleden af met dagboekfragmenten en ontmoetingen met de schrijver. Toos vertelt over haar trots, pijn en liefdes. Over meester Dobbinga, haar ouders, de stripper op haar 80ste verjaardag, haar zonen en haar ...

Aanvankelijk wist ik niet goed waar te beginnen want er is zoveel om te vertellen. Zoals over de merkwaardige samenstelling van onze ploeg medewerkers. Soms zijn het kluizenaars die al jaren in afzondering leven. Door de maatschappij afgestoten en opzij gezet. Soms komen ze van de andere kant van de wereld waar ze gruwelijke dingen hebben meegemaakt, om hier dan kassierster of magazijnier te worden. Ze maken zich zorgen over hun familie ginds, hun toekomst hier, het reclameblaadje dat aan hen...

Sinds de geboorte van haar tweede kind, deelt de weduwe van zijn vriend het bed met een vroegere collega. Haar vader is met onbekende bestemming vertrokken en heeft schrijver de zorg voor zijn vrouw en het coachen van zijn directiesecretaris toevertrouwd. De losse eindjes die je hier aantreft, mag je ook capita selecta of losse flodders noemen. Het zijn flarden van beleefde ervaringen, quasi wetenswaardige herinneringen en min of meer geïntegreerde verlangens en angsten die misschien wel sam...