In Tijd om te gaan zijn er nucleaire aanslagen gepleegd op Europa, dat zich veilig waande, maar onbeschermd bleek. In het Nederland van 2050 zijn de pensioenen waardeloos, de medische voorzieningen geminimaliseerd, de uitkeringen gestopt. Ouderen worden geacht hun leven voortijdig doch feestelijk te beëindigen. Er is evenwel verzet. Velen willen vrij het tijdstip kiezen waarop zij hun drionbox openen. Noodgedwongen vestigen zij zich in leegstaande dorpen waar echter slechts een enkeling in e...

Ik wil het zelf eigenlijk net zo lief stilletjes voorbij laten gaan. Wat is nu helemaal twintig jaar op de eeuwigheid? Je telt toch pas mee als je minstens een paar Jahrhunderten achter de kiezen en in de botten hebt zitten. Een oudere jongen, de eerste aanwaaier in tijden – geeft niet, was nooit dol op bezoek – vraagt of ik het op prijs stel als ik weer wat leven ingeblazen krijg. Hij blijkt een voorvechter van mijn nagedachtenis, een verdediger ook van de fictie. Wil ik weten hoe er op ...

Eliza keek hem recht in de ogen. ‘Zeg zulke dingen niet als je het niet meent,’ zei ze.

Benedicto’s hart klopte in zijn keel. ‘Ik meen elk woord. Ik weet dat ik geen enkele verwachting mag hebben van deze avond, behalve deze dans. Maar ik zou wensen dat het anders was.’

Benedicto Mingelis is een eenvoudige, Curaçaose jongeman die op de plantage van zijn ouders woont. Samen met zijn familie bewerkt hij het land. Hij is een begenadigd danser en treedt op met een folkloristische groep...

“Ziek zijn is een geweldige mogelijkheid om alle wielen van de wereld opnieuw uit te vinden. Eigenlijk zou iedereen het een tijdje moeten proberen.”

De hoofdpersoon in Wat een tuin ziet als hij slaapt is door ziekte aan huis gekluisterd. In haar dagboeken doet zij verslag van een woelig heden en verleden, terwijl de tuin onder haar raam de wacht houdt.

“Mijn slaapkamer is mijn lichaam. De uitpuilende kledingkast een pompend hart. De ramen ogen die zich openen en sluiten.”

Stapje voor ...