Heidens altaar is de tweede verhalenbundel van de Belgische schrijver Ulises Segura, een verteller pur sang in de traditie van het Vlaamse magisch realisme. Al zijn verhalen spelen zich af aan een rand of in een marge – een vervreemdend niemandsland waar Segura ons met meesterhand in laat verdwalen. Het ene moment is de vertrouwde werkelijkheid er nog, het volgende niet meer. Waar lag de grens? Waar ging de wereld over in een onheilspellend droomlandschap waarin Segura’s eenzame protagoni...

Dame van de avond en het berouw van Benaro ademt de geest van de ontwikkeling van een volk dat sociaal-emotioneel diep getekend is door haar koloniaal verleden én door haar eigen mensen die dit verleden bewust of onbewust handhaven als een ijverige leerling die zijn meester overtreft; een volk dat een enorm helingsproces door moet maken dat vanwege de enorme uitdagingen uiterst traag en moeizaam verloopt.

Benaro werkt al bijna dertig jaar bij de overheid van Curaçao, tegenwoordig bij het mi...

Met een Voorwoord van Ronald Giphart

Vlo is het laatste deel van het drieluik, waarvan ‘Winterwater’ en ‘Het leven is een circus’ de twee voorgangers zijn. In ‘Vlo’ wordt dit volledige fictieve verhaal verteld op basis van slechts één feit. Een enkele zin stond aan de basis van de roman, waarbij de lezer wordt meegenomen in de belevingswereld van Paleaux, om met een enorme dreun met beide voeten weer op de grond gezet te worden.

“De bewolking krijgt steeds meer de overhand op ...

Voor de fervente lezer is een boekenkast veel meer dan een hoeveelheid bedrukt papier. Aan een gelezen boek zitten altijd herinneringen vast, mooi en minder mooi, niet zelden ook pijnlijk. Waar was je toen je dat ene boek las? Wie was je? Wat deed het met je? Heeft het je leven veranderd, je denken een andere kant uitgestuurd, je blik verlegd of verruimd?

In Door de jaren heen lezen gaat Jaap Goedegebuure in 101 stukjes na hoe herinneringen aan boeken en aan de schrijvers van die boeken – G...

Het is een zomerse dag. Het is warm op de kermis in Helden. In hun zomerse jurkjes zijn de meisjes mooier dan ooit. De jongens kijken hun ogen uit. Er wordt flink gedronken. De terrassen zitten vol, vooral met jong volk. In danszaal De Klomp zitten de wat oudere mensen, de paren die lang voor de oorlog jong waren, en elkaar toen op de kermis hebben gevonden. Voor hen speelt het befaamde accordeon-duo Schriebl en Huppertz. Er wordt gezongen over ‘mijnwerkers in donkere schachten die denken a...

Misstanden kunnen zo diep in de maatschappij verankeren dat ze onopgemerkt blijven voor diegenen die er zelf niet tegenaan lopen. Helaas komt het er al te vaak op neer dat onrecht zichtbaar wordt via de weg van de particuliere verhalen, de anekdotes, de privé -ervaringen. In Dooddoener. Het zal je pa maar wezen wordt zo’n waargebeurd verhaal uitgebreid geboekstaafd in een sociale roman. Het is veelal de taak van de media geworden om oog te hebben voor uitwassen als machtsmisbruik door best...

Handen wassen van Eric de Brabander is een indringende roman die de feilbaarheid van de mens thematiseert: zijn donkere, verborgen kanten; en de liefde binnen een relatie die niet standhoudt, liefde die opraakt.

Piet Sambo en zijn dertig jaar jongere vrouw Helena ontmoeten elkaar voor het eerst in het Curaçaos museum, en tussen hen bloeit die liefde op. Kunst is wat hen bindt, maar Helena en de volkse Piet zijn wel afkomstig uit heel uiteenlopende milieus en verkeren in andere kringen. Uitei...

De essays in Razende stiltes vormen een waaier van uiteenlopende culturele, sociale en politieke kwesties, nu eens opschuivend van stil naar roerig, dan weer in een toon die onder de hoofdtoon meeklinkt. De elf opgenomen essays zijn ondergebracht in drie afdelingen: Taal van de stilte, Transities en De stiltes van geweld. Beginnend bij kunst en architectuur, zoals beleefd in Japan maar niet alleen daar, beweegt het schouwspel dat ons geboden wordt zich naar groepen vluchtelingen die zich tuss...