Als Het Hof van Barmhartigheid, de eerste van beide romans die samen De tandeloze tijd 3 vormen, het milde vagevuur was van A.F.Th. van der Heijdens afwisselend goddelijke en menselijke komedie, dan is de tweede, Onder het plaveisel het moeras, een bescheiden hel, een struikeltoch langs (misschien niet de afgronden maar dan toch) de op- en afstapjes van een wereld vol intimidatie, seksueel geweld, verslaving, cold turkey, ademnood, botte seks, oververzadiging, walging, en lafheid die de helde...

Deel 15 van de Volledige Werken van Willem Frederik Hermans bevat De schrijfmachine mijmert gekkepraat, Wittgenstein, Gitaarvissen en banjoklokken en MalleHugo.

In Wittgenstein uit 1990 staat alles wat Hermans tot op dat moment over deze Oostenrijkse filosoof had gepubliceerd. Waarom Hermans over Wittgenstein schreef formuleerde hij in 1965 in een brief aan Rudy Kousbroek: ‘... niet alleen omdat ik een en ander aan W. te danken heb, maar ook om duidelijk te maken dat mijn uitgangspunt een...

Inez van Dullemen verbleef ooit in een huis in Amerika, waarin kort daarvoor een meisje zelfmoord had gepleegd. De familie was dezelfde dag nog uit het huis vertrokken, met achterlating van al hun spullen. Via brieven, gedichten en tekeningen van het meisje kon Inez van Dullemen haar leven scherfje voor scherfje, als een gebroken spiegel, aan elkaar leggen. Langzaam kwam ze achter het drama dat zich in het huis had afgespeeld. De geschiedenis heeft haar nooit losgelaten. Met de roman Twee zus...

Het verleden staat voortdurend in het middelpunt van onze belangstelling – en de aandacht ervoor lijkt almaar toe te nemen. Toch weten we weinig van vroeger. Er zijn zelfs historici die beweren dat je van de geschiedenis niet eens kunt leren. Maar tegelijkertijd spannen politici, columnisten en andere profeten het verleden steeds weer voor hun karretje.

De jonge historicus Rutger Bregman bindt de strijd aan met de moderne geschiedvervalsers. Hij laat juist zien dat het verleden v...

‘Soms wordt het mij te bar’

‘Ook een huisbediende kent zijn grenzen, al is hij maar een eenvoudig iemand. Het kan gebeuren dat zijn werkgever het te bont maakt, als ik mij zo mag uitdrukken. En dan wordt het personeel met de nek aangekeken zodat een ontslag op zijn plaats is. Het past me niet om namen te noemen, maar heer Olivier heeft mij enkele malen genoopt om mijn biezen te pakken.

Altijd keerde ik dan op mijn schreden terug. Want hij leidt een veelbewogen bestaan waar men zelfs boeke...