De ongekende felheid van Willem Frederik Hermans' roman Ik heb altijd gelijk strooide zijn tegenstanders zoveel zand in de ogen dat het op 20 maart 1952 tot een geruchtmakend proces kwam, dat Hermans won. Nu, zoveel jaar na dato, valt vooral het aanstekelijke plezier van de schrijver op, en de frappante actualiteit van zijn eigenlijke onderwerp: de onderbuikgevoelens van de hoofdpersoon.

In De God Denkbaar Denkbaar De God laat Hermans het fulmineren over aan de taal zelf, die in deze roman t...

De ongekende felheid van Willem Frederik Hermans' roman Ik heb altijd gelijk strooide zijn tegenstanders zoveel zand in de ogen dat het op 20 maart 1952 tot een geruchtmakend proces kwam, dat Hermans won. Nu, zoveel jaar na dato, valt vooral het aanstekelijke plezier van de schrijver op, en de frappante actualiteit van zijn eigenlijke onderwerp: de onderbuikgevoelens van de hoofdpersoon.

In De God Denkbaar Denkbaar De God laat Hermans het fulmineren over aan de taal zelf, die in deze roman t...

In de jaren zestig en zeventig leefde

Hermans zich uit in vele genres. Het sadistische

universum uit 1964 is een vinnige essaybundel,

waarin hij zijn briljante borrelende

geest op veel onderwerpen en personen

loslaat.

Machines in bikini, een verhandeling over

stroomlijn en techniek, verscheen in 1974

als gelegenheidsuitgave. Als bibliofiele

editie verscheen in 1976 de verzameling

aforismen Dinky toys, en van een heel ander

kaliber was de in de vermomming van

de jezuïetenpater Anastase Prudhomme

geschreven tekst Annum Veritatis uit 19...

Deel 7 van de Volledige Werken van Willem Frederik Hermans bevat diens drie klassieke verhalenbundels Moedwil en misverstand (1948), Paranoia (1953) en Een landingspoging op Newfoundland en andere verhalen (1957). Hermans toont zich daarin een meester op de korte baan: sommige van zijn verhalen en novellen genieten eenzelfde reputatie als zijn romans. Bijvoorbeeld Het behouden huis, internationaal geprezen als een van de beste oorlogsverhalen ooit, De blinde fotograaf, of Preambule, de progra...

Columns en essays van de scherpzinnigste schrijver van Nederland .

'Ik heb het maar zelden meegemaakt dat ik er geen spijt van kreeg, als ik iemand staan liet op de plaats die de bescheiden Bijkaart met zoveel ere inneemt.' Dat schreef Willem Frederik Hermans in het voorwoord bij Boze Brieven van Bijkaart (1977), de bundeling van de columns die hij onder het pseudoniem Age Bijkaart vanaf eind 1973 schreef vanuit zijn nieuwe woonplaats Parijs. De schrijver haastte zich te benadrukken dat, hoew...

Deel 7 van de Volledige Werken van Willem Frederik Hermans bevat diens drie klassieke verhalenbundels Moedwil en misverstand (1948), Paranoia (1953) en Een landingspoging op Newfoundland en andere verhalen (1957). Hermans toont zich daarin een meester op de korte baan: sommige van zijn verhalen en novellen genieten eenzelfde reputatie als zijn romans. Bijvoorbeeld Het behouden huis, internationaal geprezen als een van de beste oorlogsverhalen ooit, De blinde fotograaf, of Preambule, de progra...

Columns en essays van de scherpzinnigste schrijver van Nederland .

'Ik heb het maar zelden meegemaakt dat ik er geen spijt van kreeg, als ik iemand staan liet op de plaats die de bescheiden Bijkaart met zoveel ere inneemt.' Dat schreef Willem Frederik Hermans in het voorwoord bij Boze Brieven van Bijkaart (1977), de bundeling van de columns die hij onder het pseudoniem Age Bijkaart vanaf eind 1973 schreef vanuit zijn nieuwe woonplaats Parijs. De schrijver haastte zich te benadrukken dat, hoew...

Deel 15 van de Volledige Werken van Willem Frederik Hermans bevat De schrijfmachine mijmert gekkepraat, Wittgenstein, Gitaarvissen en banjoklokken en MalleHugo.

In Wittgenstein uit 1990 staat alles wat Hermans tot op dat moment over deze Oostenrijkse filosoof had gepubliceerd. Waarom Hermans over Wittgenstein schreef formuleerde hij in 1965 in een brief aan Rudy Kousbroek: ‘... niet alleen omdat ik een en ander aan W. te danken heb, maar ook om duidelijk te maken dat mijn uitgangspunt een...

Willem Frederik Hermans schreef een grote hoeveelheid bijdragen

aan dag- en weekbladen, tijdschriften en andere uitgaven.

Een groot deel van dit verspreid gepubliceerde werk is

nooit in boekvorm verschenen.

Deel 23 van Hermans’ Volledige Werken bevat het ongebundelde

werk uit de laatste fase van zijn leven (1988-1995). Hermans bleef

zich onverminderd uitspreken over zaken die hem na aan het

hart gingen, zoals de toekomst van het Nederlands en de nalatenschap

van bewonderde schrijvers als Mu...

In de publicaties uit Mandarijnen op zwavelzuur bestudeerde Hermans naar eigen zeggen 'mislukkelingen' die 'met elkaar de mislukking van de Nederlandse literatuur uitmaken'. Hij zette daarmee de 'mandarijnen', schrijvers die ook critici, juryleden en redacteuren van literaire tijdschriften waren, op zuur. De stukken veroorzaakten heftige reacties. 'Heeft een schrijver het recht een gruwelkamer in te richten voor zijn medemensen?'

vroeg een recensent zich af. Hermans zelf vond het wel meevalle...