Het is 1960. Cees Nooteboom reist in een bus door het Marokko van een halve eeuw geleden. Naast hem zit een man in djellaba met een geweer en een kalfskop op schoot. Vijftig jaar later ziet hij vanaf de reling van een Duits schip hoe in de buurt van Madagascar een groep mannen in prauwen tegen een halve storm in roeit om in de buurt van het schip te komen. Tussen die twee data bevindt zich een leven van reizen en schrijven, vaak ver van Europa. Timboektoe, Mauritius, Kaap Agulhas, Ouarzazate,...

Ultima Thule – het eind van de wereld. Zo werd vroeger Spitsbergen genoemd, de noordelijkste groep eilanden in de Poolzee. Simone Sassen en Cees Nooteboom beschrijven in Ultima Thule een reis naar dat oord en naar de vroegere Russische kolenmijnenstad Pyramiden. Het zijn romantische uitzichten op eenzame landschappen zonder noemenswaardige vegetatie, op veengebieden, gletsjers, bergen, eeuwig ijs, fjorden. Dan, als een fata morgana, de stilte van een verlaten stad: stilgelegde fabrieken, ve...

Cees Nooteboombracht als literair redacteur van Avenue gedurende vijftien jaar het mooiste uit de wereldpoëzie bij elkaar. Hij introduceerde vaak nog onbekende dichters en hun werk. Dankzij zijn reiszucht en nooit aflatende nieuwsgierigheid naar nog niet ontdekte dichters, internationale stromingen en nieuwe invloeden wist Nooteboom steeds weer buitenlandse dichters te publiceren die bepalend zijn gebleken voor de literatuur van de twintigste eeuw. Deze indrukwekkende verzameling poëzie too...

‘Een is er, die mij echt ziet die middag, een jonge aalscholver. Ik heb hem uit de verte waargenomen als vlek in de rotswand en ben naar hem toe gezwommen, de laatste meters steeds voorzichtiger, omdat ik er zeker van was dat hij zou opvliegen als ik te dichtbij kwam. Ziet hij me niet, is hij niet bang voor me, wacht hij op zijn ouders, kan hij niet vliegen? Ik weet het niet, maar hij laat mij tot vlak bij zich komen. Wel draait hij zijn kop een onmenselijk aantal graden, zodat hij de hele ...