Zo af en toe kwam de cirkel hier bij elkaar. Meestal bij volle maan. Buiten stond inderdaad een bloedmaan. Dan werd er het werk geleverd, ‘the Craft’, de kunde. Trijn, de Hogepriesteres, had dit geërfd van haar moeder en grootmoeder en zo verder terug.

Het was een klein groepje dat bij elkaar was. Zonder dat er een systeem van drie graden was. Veel traditionele en erfelijke groepen kennen dit systeem van drie graden niet. In plaats daarvan zijn er twee oudere mensen die de groep leiden, ...

De fysisch geografen hadden zich goed voorbereid: ‘de Edelmanboor en een Van-der-Staaij gingen mee, de bergschoenen aan, geologische kaarten, uiteraard de bodemkaart en topografische kaart (Aubel 42/4 Nord, schaal 1:10.000), een zandlineaal, een canvas zeiltje, een kartonnetje als ondergrond om te karteren, een loep, een kompas, een hellingpistool, pF-ringen, tensio-meters, een schop en een geologische hamer, een theodoliet tevens een fototoestel en een aantal laptops en uiteindelijk een to...

‘Ingeslapen door de tijd en nooit wat verandert. Een dorp, een verzameling boerenhuizen rond de kerk, een herberg, een molen, een brouwerij, misschien een schooltje, wat bongerden en moestuinen met rond daarom het open veld, aangeduid als gewanden. Wat kitscherige huizen rond een historische kern. Omgeven met de ongecultiveerde grond, begroeid met hout en heide te midden waarvan hier en daar wat geïsoleerde ontginningen, een kamp genaamd. Verderop akkers met een Gewann-verkaveling.’ Zo m...

Telkenmale staken ze de pas Wolfhaag-Gemmenich over: De Pas van Wolfhaag, ook Schutteberg genoemd, begint bij het kasteel Vaalsbroek. De weg begint met een stevig klimmetje, gaat dan zogenaamd vals plat naar beneden tot aan het gevaarlijke kruispunt om dan weer omhoog, langs de Gemmenicherweg, te gaan naar de grenspost uit het verleden. Hier zat op 275 m. NAP de hoogst geplaatste ambtenaar van Nederland. De weg is ca. 1400 meter lang en met een gemiddeld stijgingspercentage van 7%. Het hoogte...

Ik ging naar het ziekenhuis. Langs het beeld ‘Moeder en Kind’ van Louis Reijen. Wat meteen opviel waren de grote grijze betonnen platen van het hoofdgebouw en de roestbruine bakstenen van de aanbouw. Een gebouw opgetrokken uit glas, marmer, beton, staal en baksteen.

Ze kwamen bij de volgende groen zuil die identiek was aan de eerste en vervolgden hun weg naar de laatste zuil opgetrokken uit donkerbruine staalplaten. Met daarachter het stiltecentrum, met blank gelakte beukenhouten banken, ...

‘Hoe kan een landschap nu spreken? Bij nader inzien is dat via de veldnamen of toponiemen. Daarom zijn hier alle veldnamen in Spaubeek verzamelt en waar mogelijk verklaart en gelokaliseerd. Dit geeft de ontginningsgeschiedenis van deze voormalige gemeente weer. In de dalen de kastelen, op de ruggen de eerste nederzettingen en van daaruit via de dalen omhoog kruipend naar het plateau waar dochter-nederzettingen

werden gesticht. Een stukje Zuid-Limburg waar we trots op moeten zijn. Daarom mo...

De auteur schetst een beeld van de cultuurhistorische ontginningsgeschiedenis op en rond het plateau van de Graetheide, het zogenaamde Land van Zwentibold, aan de hand van veldnamen en toponiemen uit 1820. De lokalisering van de veldnamen is te vinden aan de hand van: https://aezel.eu/ontdekken/geografie/minuutplans-toponiemen. Deze publicatie is tot stand gekomen in samenwerking met het AEZEL-project. Er zijn ongeveer 5000 veldnamen geduid en vele (toponymische)bronnen gebruikt, met als bela...

In volle glorie lag Aubel te pronken op een waterscheiding tussen het stroomgebied van de Bel en het stroomgebied van de Berwijn. Onlosmakelijk verbonden met een bocagelandschap, het ‘Land van Herve’, gekenmerkt door een in weiland gelegd glooiend landschap met als ingrediënten: kleine landschapselementen, boomgaarden en vele solitaire boerderijen, lijkend op zichzelf verdedigende forten. Met elkaar verbonden door weidepaden en tourniquets.

Aubel bevestigde zichzelf telkenmale opnieuw. R...

Het Montzenerland, de Voerstreek en de Selfkant spreken tot de verbeelding van menige Limburger. Geschetst wordt hier hoe moeilijk het is om vandaag de dag voor de dialecten, die hier als vanouds gesproken worden, om te overleven. Dat geldt voor de Platdietse streek, ook wel Montzenerland genoemd, (Frans Limburg), als in de Selfkant (Duits Limburg) en ook voor Nederlands Limburg. Verstaan worden de dialecten door de jongeren (onder de 30 jaar) nog wel, maar spreken doen ze het niet meer. Dit ...

De weg werd na 40 miles weer een stuk beter begaanbaar. Er kwam een mist opzetten, waardoor alles direct klam werd. De afkoeling na zonsondergang was hier veel sterker dan aan de kust. De diversiteit aan bomen viel me op, al leek alles eigenlijk op elkaar. Opeens leek de lucht een stuk vochtiger te worden. Ineens was ook de geur daar. Alsof ik in een plantenkas van een tuinderij liep. Vochtig warme lucht met de geur van vele bomen en de humusrijke grond, samengesmolten tot één uniek aroma. ...