Op 12 augustus 2021 overleed K. Schippers. Tot kort daarvoor had hij aan zijn nieuwe dichtbundel gewerkt, Je moest me eens zien. Gedichten waarin hij met zijn ontregelende, speelse observaties het gewone tot een bijzondere belevenis maakt, wisselen af met gedichten over een naderend afscheid. Zoals het ontroerende gedicht ‘Aan E.’:

Nu het later / wordt zie ik steeds / scherper hoe mooi

je bent alsof / je nu pas wordt / uitgepakt

en ik je voor / het eerst / onverborgen zie

wie ziet je / al...

Waar in het proza van Laura Broekhuysen de taal centraal staat, wordt er in al haar gedichten gezocht naar een verhaal. Verbindingen tussen personages, tussen generaties, tussen een werkelijke en een fictieve ik, tussen IJslandse sagen en dagelijks leven, tussen moeder en vrouw, herinnering en voorstelling, inzage en inzicht, boom en rizoom. Toch blijft de verhaallijn onbenaderbaar, manifesteert die zich als iets wat per definitie niet toe te eigenen is. Hoe capabel ook, de plot zal je ontgli...

Dit is slechts het eerste stadium. Zaaier en zaad inwisselbaar:

wij zijn prachtig maar gevoelig en gewend aan de wildernisdus voeg vooral geen kunstmest toe en geef ons niet te veel watermaar bedek ons met een dun laagje fijne grond en houd ons klam. Amen.

We zijn altijd ergens en eigenlijk nooit alleen, of we dat nu willen of niet. Maar wat als de aarde waarop we staan ineens als een modderstroom onder onze voeten wegspoelt of ons als los zand door de vingers glipt? Hoe herpakken we ons dan en...

dagtekening van liefdesvormen is een autobiografie in gedichten, verhaspelde chronologie tussen mannelijk en vrouwelijk, voelen en denken, in het licht van affectie en liefde. Voor de geliefde natuurlijk. Voor vrienden en onbekenden. Voor de natuur en, in mindere mate, de stad. Bij nacht, dag. Een neuraal netwerk van ervaringen en herinneringen in wording. Een ode aan verandering, aan reizen, leven. Met gedichten als dagtekeningen, vormen van verschijnen en verdwijnen, van geboren worden. Roz...

als ik verbraste waar jij nu zonder zit, ontliep wie jij nu in je leven mistals ik ijverig opbouwde wat jou al je kracht kost te ontmantelen:het spijt me van de hoge inzet, het lage rendement, het failliet.

bij het verbranden van mijn geloofsbrieven, onthoud alsjeblieft:als ik de aanjager was van je ongeluk, dan ook de vonk van je levenslust.

In de nieuwe bundel van Bernard Wesseling wordt een voorlopige balans opgemaakt: een weerspiegeling van wat hij denkt te hebben begrepen van deze wereld t...

Kijken met andermans ogen, de elfde dichtbundel van Ad Zuiderent, begint op de plaats waar ook zijn Geheugen voor landschap (1979) begon. In ruim veertig jaar is die plaats bijna onherkenbaar veranderd. De volgende gedichten gaan nog verder terug in de tijd, tot aan de soms maar halfbegrepen taalflarden uit zijn jeugd – een liedje, een reclameslogan, een dialect – waaruit de dichter kon ontstaan. Meestal monter en haast terloops bouwt hij de spanning op tussen wat ooit is geweest en het n...

Wormschelpen, waterlopers, zee, golven en meeuwen: het zijn ingrediënten die in het werk van Wim Hofman altijd weer terugkeren. Maar in deze bundel vat hij ook heel andere zaken aan. Eenzaamheid. Twijfel. Liefde.

Niet dat zijn gedichten er minder concreet van worden. Bij Hofman is ook de liefde iets dat je gewoon aan kunt kijken: plotsklaps staat ze daar. En wat doet u dan?

U legt uw mes neer,

U laat het mes het mes.

U laat uw jas, uw hoed vallen,

U laat de jas de jas, de hoed de hoed.

Maud Vanhauwaert (net 27) volgde de opleidingen Woordkunst en Zakelijke Communicatie. Ze wankelt op de grens tussen het podium en de poëzie.

In dit debuut haalt ze het speelplein onder de nagels van het kind vandaan, trekken in het felle licht van Sevilla pupillen zich samen, wordt u gevraagd om duiven van de straten te schrapen. Zo krijgt dat wat hard en voldongen is weer het plooibare van een vermoeden.

Een omvangrijke, nieuwe bundel van Leo Vroman, die in een inleiding het boek aldus toelicht: 'Niemand is volmaakt, zodat iedereen wel iets dierbaars of aandoenlijks heeft, dus ik graag ook. Echt, ik vind zelfs dat mijn eigen gebreken iets vertederends horen te hebben. Daar, dus. Dit boek is een soort dagboek van gedichten, de gedichten die ik de afgelopen twee jaar schreef. Een selectie van de beste gedichten uit die jaren zou iets zijn als een oneerlijke autobiografie waaruit de schrijver he...

[...]

hoewel alle boeken over jou gaan kun je er helaas niets aan verdienen

er is een constructie waarbij de geldstromen via eendagsmachines

over verschillende sluizen worden verdeeld, je zult je erin moeten verdiepen

zoals in alles waar je uiteindelijk geen recht op hebt

[...]

In haar nieuwe dichtbundel Bewijs van bewaring onderzoekt Iduna Paalman de verhalen van mensen die lang over het hoofd werden gezien, die ver van het grote toneel leefden, die geen plek hadden in geschiedenisles, fotoa...